Με μεγαλύτερη άνεση χρόνου σήμερα, θα προσπαθήσω να καταγράψω ορισμένες σκέψεις μου από την προχθεσινή εκδήλωση-παρουσίαση της μελέτης-τεκμηρίωσης "Σχεδιάζοντας τη λύση" όπως ήταν ο επίσημος τίτλος της, ή ο "ανεπίσημος" Μελέτη του ΕΔεΚΟΠ για τη μετάβαση στη δραχμή.
Από την αρχή δηλώνω πως είναι σκέψεις ενός ενεργού πολίτη που τον ενδιαφέρει η παραγωγή πολιτικής σκέψης και δράσης και όχι μόνο η κατανάλωση της, επίσης δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε επαγγελματίας στη πολιτική.
Από την αρχή δηλώνω πως είναι σκέψεις ενός ενεργού πολίτη που τον ενδιαφέρει η παραγωγή πολιτικής σκέψης και δράσης και όχι μόνο η κατανάλωση της, επίσης δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε επαγγελματίας στη πολιτική.
Το πρώτο που ήδη έχουμε επισημάνει είναι η πολύ μεγάλη και ως φαίνεται για τους διοργανωτές απροσδόκητη συμμετοχή, κυρίως μεγάλης ηλικίας ανθρώπων της Αριστεράς με την ευρεία έννοια, που διψούσαν να ακούσουν και να μάθουν για την περίφημη μετάβαση και τον τρόπο που μπορεί αυτή να γίνει.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό αλλά φυσικά αναμενόμενο, ήταν η παντελής σχεδόν έλλειψη δημοσιογραφικής κάλυψης από τα μεγάλα και μικρά Μ.Μ.Ε. και λέμε φυσικά, γιατί ξέρουμε πως η επιλογή των ιδιοκτητών τους, είναι η πάση θυσία παραμονή στο Ευρώ! Επιλογή που στηρίζουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, πέρα από δεοντολογίες και υποχρεώσεις για ενημέρωση. Πλήρη θάψιμο λοιπόν από τα Μέσα ενημέρωσης μιας εκδήλωσης τεκμηρίωσης της αναγκαιότητας για μετάβαση στη δραχμή, όμως παράλληλα στημένα δημοσιεύματα που αναζωπυρώνονται το τελευταίο διάστημα, για το πόσο "κακό" και επικίνδυνο πράγμα είναι το GRexit!
Ένα ρητορικό ερώτημα θα ήθελα να θέσω προσωπικά στον Π. Λαφαζάνη, τον Κ. Λαπαβίτσα, εν μέρει και στην Ζ. Κωνσταντοπούλου. Γιατί τώρα αυτή η παρουσίαση της μελέτης και όχι πριν τις εκλογές της 15/1/2015 ή λίγο μετά από αυτές, το Φλεβάρη ;
Τα βασικά στοιχεία και μεγέθη της μελέτης που παρουσιάστηκαν τώρα, ήταν γνωστά και τότε, δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά, πέρα βέβαια από την ξεδιάντροπη προσχώρηση των δυνάμεων που έμειναν στον Σύριζα στο μπλοκ των διαχειριστών του πολιτικού συστήματος και όχι στους ανατροπείς του.
Και οι τρεις σας ήσασταν κορυφαία στελέχη, ενώ ο Π.Λ. επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του Σύριζα τότε, αλλά και πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα μετάβασης σε εθνικό νόμισμα που θα έδινε την δυνατότητα στη κυβέρνηση Σύριζα να ακολουθήσει εναλλακτική πολιτική απέναντι στους εκβιασμούς και τις πιέσεις που ήταν σίγουρο ότι θα συναντούσε.
Θα μου πείτε ότι η κυρίαρχη άποψη στην πλειοψηφία του κόμματος και το μεγαλύτερο κομμάτι στην ηγεσία του, ήταν στη ουσία οπαδοί του ευρωμονόδρομου και καμιά σχέση δεν είχαν με τις απλόχερα επαναλαμβανόμενες αναφορές τους για ανατροπές και σκισίματα των μνημονίων!
Αυτό ήταν καθαρό και πασιφανές ακόμα και σε ένα απλό μέλος του κόμματος, πόσο μάλλον σε πρωτοκλασάτα στελέχη όπως εσείς, γιατί λοιπόν δεν προχωρήσατε τότε στην εσωτερική ανατροπή την υπάρχουσας "προδοτικής" πλειοψηφίας με όποιες πολιτικές συνέπειες και αν αυτό είχε;
Και για να μην υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία για το αληθές της παραπάνω αναφοράς θα προσθέσω εδώ την προσωπική μου μαρτυρία που έχει καταγραφεί σε βίντεο όταν σαν ένα απλό μέλος έθεσα το παρακάτω ερώτημα στον γενικό γραμματέα(τότε) του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Βίτσα τον Νοέμβρη του 2014, που παρουσίαζε τις πολιτικές εξελίξεις και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
"Ο απλός κόσμος της Αριστεράς πιστεύει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει πλέον σε μονοπάτια αποδοχής του από την άρχουσα τάξη, ενώ και αυτή με τη σειρά της κάνει κινήσεις προσέγγισης και ενσωμάτωσης του στο υπάρχoν πολιτικό σύστημα διαχείρισης.
Ποια είναι εκείνα τα κρίσιμα σημεία, οι κόκκινες γραμμές που δείχνουν στο Λαό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τη διαφορά...Από την ενσωμάτωση και διαχείριση του συστήματος στην ανατροπή του;;"
Στην "υποψιασμένη" αυτή ερώτηση ο Δ.Βίτσας ....σφύριξε γενικά και αδιάφορα!
Στην "υποψιασμένη" αυτή ερώτηση ο Δ.Βίτσας ....σφύριξε γενικά και αδιάφορα!
Τότε πιστεύω θα είχε νόημα αυτή η παρουσίαση, θα σηματοδοτούσε την ετοιμότητα και διάθεση σοβαρών πολιτικών δυνάμεων του προηγούμενου (δημοσκοπικά) κόμματος, για ριζοσπαστική φιλολαϊκή ρήξη με το ντόπιο και ξένο κατεστημένο, επίσης υπήρχε στις λαϊκές μάζες μεγάλος πολιτικός προβληματισμός και δίψα για δράση, διαθεσιμότητα για συγκρουσιακές λύσεις και ανατροπές!
Τότε, η μελέτη αυτή ήταν αναγκαία και σκόπιμο να δοθεί εκλαϊκευμένα στον κόσμο σαν το planB που τόσο πολύ άκουγε, αλλά δεν ήξερε τι ήταν.
Εξάλλου κάποια στοιχεία της ειδικά για την παραγωγική ανασυγκρότηση, υπήρχαν ακόμα στα προγραμματικά κείμενα του Σύριζα, και το κυριότερο τότε, σε μια πολύ πιο ρευστή και δεκτική αλλαγών κατάσταση, θα ήταν όλα πιο εύκολα να πραγματωθούν.
Εξάλλου αυτή η πρόταση δεν περιέχει τίποτα ριζοσπαστικά στοιχεία, κινείται μέσα στα πλαίσια του κεϋνσιανού δρόμου και προϋποθέτει σχέσεις συνεργασίας και ταξικής συμφιλίωσης μεταξύ των εργαζομένων και του κεφαλαίου στην Ελλάδα (αύξηση της ζήτησης, για να καταπολεμηθεί η ανεργία, κρατικές επενδύσεις στις υπηρεσίες τη βιομηχανία και τη γεωργία, για να προχωρήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση) κλπ.
Σαν πρώτο βήμα, για τότε ίσως ήταν επαρκής, για σήμερα όμως;;;;
Στο ξεκίνημα του 2017, 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση που άνοιγε ορίζοντες για την πραγματοποίηση του ιδεώδους της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, μια διαπίστωση που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι ο καπιταλισμός με όποια πολιτικοικονομική μορφή και αν εκδηλώνεται σε κάθε χώρα, έχει επικρατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο απομυζώντας και εξοντώνοντας ολόκληρους λαούς.
Εξάλλου κάποια στοιχεία της ειδικά για την παραγωγική ανασυγκρότηση, υπήρχαν ακόμα στα προγραμματικά κείμενα του Σύριζα, και το κυριότερο τότε, σε μια πολύ πιο ρευστή και δεκτική αλλαγών κατάσταση, θα ήταν όλα πιο εύκολα να πραγματωθούν.
Εξάλλου αυτή η πρόταση δεν περιέχει τίποτα ριζοσπαστικά στοιχεία, κινείται μέσα στα πλαίσια του κεϋνσιανού δρόμου και προϋποθέτει σχέσεις συνεργασίας και ταξικής συμφιλίωσης μεταξύ των εργαζομένων και του κεφαλαίου στην Ελλάδα (αύξηση της ζήτησης, για να καταπολεμηθεί η ανεργία, κρατικές επενδύσεις στις υπηρεσίες τη βιομηχανία και τη γεωργία, για να προχωρήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση) κλπ.
Σαν πρώτο βήμα, για τότε ίσως ήταν επαρκής, για σήμερα όμως;;;;
Στο ξεκίνημα του 2017, 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση που άνοιγε ορίζοντες για την πραγματοποίηση του ιδεώδους της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, μια διαπίστωση που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι ο καπιταλισμός με όποια πολιτικοικονομική μορφή και αν εκδηλώνεται σε κάθε χώρα, έχει επικρατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο απομυζώντας και εξοντώνοντας ολόκληρους λαούς.
Ο καπιταλισμός στην διάρκεια των πάνω από 300 χρόνων ιστορίας του, μπόρεσε μέσα από ποιοτικές και ποσοτικές μεταβολές να αναπτύξει τις δυνάμεις του, να ξεπεράσει τις κρίσεις του, να προσεταιριστεί και αφομοιώσει όποιες μορφές κοινωνικής πολιτικής τον βόλευαν, να διασπάσει και να διαλύσει τελικά κάθε επαναστατική, ανατρεπτική γι’ αυτόν κατάσταση, αν όχι τόσο με στρατιωτικά μέσα και πολέμους, όσο χρησιμοποιώντας έμμεσα και άμεσα οικονομικά μέτρα. Σήμερα κυρίαρχη ιδεολογία του είναι κατά κύριο λόγο ο νεοφιλελευθερισμός που μεταφράζεται σε μείωση του οικονομικού ρόλου του κράτους με κάθε τρόπο και σε κάθε τομέα, (εκτός των δυνάμεων καταστολής) βέβαια!
Οι όποιες απόπειρες, εγκαθίδρυσης σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής σε χώρες όπως η πρώην Σοβιετική Ένωση, μετά από επανάσταση και πολυετή προσπάθεια χτισίματος ενός άλλου κόσμου, κατέρρευσαν κάτω από το βάρος των αντιθέσεων που ο ανθρώπινος παράγοντας δημιούργησε, παραποιώντας η στρεβλώνοντας θεωρίες, απομακρύνοντας τελικά τον Λαό από την εξουσία του.
Ο θετικός ρόλος όμως σε πολλά επίπεδα, της ύπαρξης μιας σειράς κρατών που πάλευαν σε εχθρικές και ανταγωνιστικές συνθήκες να εφαρμόσουν, διαφορετικές κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις για τους λαούς τους, υπήρξε και παραμένει φωτεινό κίνητρο και σημείο παραδειγματισμού για τους υπόλοιπους λαούς που υπέφεραν και υποφέρουν κάτω από αποικιοκρατικές, καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές επιβολές.
Διαβάζω πως το 1% των Ελλήνων το 2014 κατείχε το 56,1% του συνολικού πλούτου της χώρας. Το 2017 φαντάζομαι βάσιμα ότι το ποσοστό αυτό θα έχει μεγαλώσει. Αυτό για μένα αποτελεί το καμπανάκι που πρέπει να ξυπνήσει και να ενεργοποιήσει τους Έλληνες πολίτες!
Και για να επιστρέψω στη μελέτη-πρόταση μετά από αυτή την "ιστορική" αναδρομή, θεωρώ πως για σήμερα είναι χρήσιμη και αξιοποιήσιμη σαν μια επιπλέον επιστημονική απόδειξη ότι, για να υπάρξει ένας δρόμος που θα ανατρέψει και αντιστρέψει τα παραπάνω ποσοστά, αυτός πρέπει να περάσει μέσα από την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και του δικαιώματος ασφαλώς να καθορίζουμε εμείς την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουμε στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του νομίσματος, σαν "εργαλείου".
Προσωπικά απορρίπτω κάθε ιδέα στήριξης διαχειριστικών κομμάτων του υπάρχοντος καπιταλιστικού πολιτικού συστήματος, κύριας ή συμπληρωματικής αποστολής, που αυτή τη στιγμή απαρτίζονται από την ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Χ.Α, ΠΟΤΑΜΙ, Ε.Κ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, Δ.Α. Οι όποιες διαφορές στην πολιτική τους, και υπάρχουν τέτοιες, είναι μέσα στα πλαίσια του συστήματος, και δεν οδηγούν σε καμιά ρήξη με αυτό παρά στη διαιώνιση του!
Στηρίζω τα κόμματα, πολιτικές δυνάμεις, κινήματα που έχουν στόχο την ανατροπή του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος και την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών, αυτοδιαχειριστικών σχέσεων παραγωγής και απελευθέρωσης της κοινωνίας. Επιβραβεύω όσα από αυτά έχουν στην λογική τους ενωτική και συναγωνιστική προσέγγιση στην πράξη όχι θεωρητικά, ενώ στέκομαι κριτικά απέναντι σε σεχταριστικές λογικές και πολιτικές απομονωτισμού και μεγαλοϊδεατισμού. Οι όποιες διάφορες υπάρχουν, θα πρέπει να επιλύονται μέσα από την καθημερινή κοινή δράση, μέσα από τους κοινούς αγώνες, μέσα από την επικράτηση της καλύτερης κάθε φορά προσέγγισης και αποτελέσματος για τους κοινούς στόχους.