ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Είμαστε όλοι μάρτυρες ειδικά την τελευταία τετραετία με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών, πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει η κρατική προπαγάνδα και ο ρόλος όλων σχεδόν των Μέσων Μαζικής  Ενημέρωσης (ΜΜΕ) που μαζί με τις δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ) αποτελούν τα εργαλεία επιβολής τους στον λαό.

Ένα από τα μέσα που μας επιτρέπει να αμυνθούμε οργανωτικά τουλάχιστον, σε αυτή την προπαγανδιστική επίθεση της TV κυρίως,  αλλά και να περάσουμε εν μέρει σε αντεπίθεση, πιστεύω, ότι είναι τα κοινωνικά δίκτυα  (Κ.Δ.) (Social Network)
Η δύναμη γραπτής, (με κείμενο, εικόνα και ήχο), αποτύπωσης της "δικής μας αλήθειας" και η διάχυση της σε παγκόσμια διάθεση και χρήση μέσα σε μηδενικό σχεδόν χρόνο, είναι μια ασύλληπτη μέχρι πριν λίγα χρόνια δυνατότητα, που ανοίγει τον ορίζοντα της ενημέρωσης της γνώσης και της πληροφόρησης, διασταυρώνει ειδήσεις και γεγονότα, ενώ πολλές φορές κινητοποιεί και φέρνει κοντά ανθρώπους που αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου η που  είναι αδύνατο πρακτικά να επικοινωνήσουν λόγω απόστασης, μέσων κλπ. 

Ερέθισμα για την αποτύπωση αυτών των σκέψεων, μου δόθηκε από την άρνηση αρκετών φίλων μου, (που έχουν την δυνατότητα), να "μπουν" στον κόσμο των κοινωνικών δικτύων, προβάλλοντας μια γενική φοβία, μια αόρατη απειλή που αισθάνονται γι΄ αυτά τα μέσα, χωρίς όμως να μπορούν να εξηγήσουν  ιδιαίτερα αυτήν την επιφυλακτικότητα τους.

Προσωπικά ασχολήθηκα με το blogging, άλλα και με τα πιο γνωστά και πρόσφορα μέσα Κ.Δ. (facebook, twitter) αρκετά νωρίς, έτσι νομίζω πως έχω φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο ώστε να μπορώ να εκφράσω, ορισμένες σκέψεις μου από αυτή τη σχέση, πιστεύοντας ότι θα βοηθήσω να ξεπεραστούν κάποιες αρνητικές εντυπώσεις, αλλά να προτρέψω επίσης, κυρίως τους ανθρώπους της Αριστεράς,  στην αξιοποίηση αυτών των μέσων.
Είναι σκέψεις ενός απλού, μέσου ανθρώπου, δεν έχουν επιστημονική βάση, αλλά  παρατήρηση και καταγραφή της πρακτικής εμπειρίας, που φυσικά μπορεί να αντικρουστεί σε μια αντιπαράθεση από άλλη παρόμοια.

Υπάρχει ακόμα ένα κείμενο που έχω διαβάσει πρόσφατα, του Αλέξανδρου Γεωργίου το οποίο παρουσιάστηκε ως μία εκ των εισηγήσεων στη συζήτηση «Following politics on Twitter: Οι αλλαγές στη δημόσια σφαίρα μέσα από τη λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», και το οποίο νομίζω πως μπορεί, για όσους θέλουν επαρκέστερη ανάλυση, να τους δώσει μια πλήρη θεωρητική και επιστημονική εικόνα, για την πραγματικότητα των κοινωνικών δικτύων και το διαδίκτυο.

Οι δικές μου εντυπώσεις σχετικά με τα Κ.Δ. έχουν μια ανυπέρβλητη δεκτικότητα και αποδοχή αυτών των μέσων, τα θεωρώ πολύ χρήσιμα και χρηστικά "εργαλεία" που μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει κάθε άνθρωπος προς όφελος του, πολύ περισσότερο εκείνος που θεωρείται κοινωνικά και πολιτικά ενεργός, με πολλαπλή δραστηριότητα γύρω από τον άνθρωπο και την κοινωνία. Ξεκαθαρίζω σ΄αυτό το σημείο το εξής: δεν υποτιμώ καθόλου τους κινδύνους και τα προβλήματα που μπορούν να υπάρξουν από ανεξέλεγκτη και αδόκιμη χρήση αυτών των μέσων στα προσωπικά μας δεδομένα, αλλά και άλλες επιπτώσεις, που μπορούν να υπάρξουν, ειδικά σε νέους ανθρώπους, που με άγνοια, αυθορμητισμό, και περιέργεια παραβλέπουν βασικούς κανόνες ασφαλείας, πιστεύω όμως, πως στο μέτρο που η χρήση γίνεται με την στοιχειώδη προσοχή και εγκράτεια, αυτοί οι κίνδυνοι ελαχιστοποιούνται.
Δεν μιλάω φυσικά για τον "μεγάλο αδελφό", το μεγάλο αόρατο μάτι και αυτί των "μυστικών υπηρεσιών" των "συμμάχων" μας που με τους εκατοντάδες δορυφόρους πάνω από τα κεφάλια μας έχουν δυνατότητα να παρακολουθούν τα πάντα, να συλλέγουν πληροφορίες και να τις κοινοποιούν κατά το δοκούν. Εκεί προφανώς όλοι είμαστε απροστάτευτοι συμμετέχοντες στα κοινωνικά δίκτυα η όχι.
Κυρίαρχο ερώτημα για αυτόν που πρώτη φορά σκέφτεται να ασχοληθεί με τα Κ.Δ. είναι αν πρέπει η όχι, να χρησιμοποιήσει την πραγματική του ταυτότητα, η να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο, χωρίς φωτογραφία κ.λ.π. πιστεύοντας πως έτσι προστατεύεται καλύτερα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το διαδίκτυο μας προσφέρει μια "ευκαιρία" για να ξεπεράσουμε προσωπικές φοβίες η φόβους, υπαρκτούς η ανύπαρκτους, σε σχέση με τους "άλλους", με την κοινωνία και τους ανθρώπους γενικά. Νομίζω πως πρέπει, σεμνά αλλά με θάρρος να προβάλλουμε αυτό που πραγματικά είμαστε, να προβάλλουμε την προσωπικότητα και την αλήθεια μας, το όνομα και τη φωτογραφία μας.
Φυσικά κάποιοι για επαγγελματικούς η άλλους λόγους υπαρκτούς, μπορεί και πρέπει να κρατήσουν την ανωνυμία τους,  αυτό είναι θεμιτό και πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με σεβασμό.

Κάνοντας πράξη μια βασική αρχή που διέπει το διαδίκτυο, (τα κείμενα δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλα, να είναι περιεκτικά με συμπυκνωμένες ιδέες και προτάσεις), θα σταματήσω σήμερα εδώ. Θα ακολουθήσει η συνέχεια της ανάρτησης μόλις την ετοιμάσω.