cogito

Από την Ντινα Ξυδη
Παρακολουθώ τη δίκη της Χρυσής Αυγής, όσο μπορώ, από το Παρατηρητήριο κι από τις εφημερίδες. Συχνά, στο τέλος των ρεπορτάζ βλέπω εκείνη τη φωτογραφία της μάνας του Παύλου Φύσσα, μόνη της στην αίθουσα. Είχα από καιρό λοιπόν, αποφασίσει να πάω μια φορά στη δικαστήριο, να περάσω μια μέρα κάπου εκεί κοντά της. Τα κατάφερα την Πέμπτη.
Φτάνοντας έμαθα από το πλήθος των δημοσιογράφων και του κόσμου που περίμενε απέξω ότι ήταν η μέρα της απολογίας του δολοφόνου του παιδιού της. Δείλιασα. Πώς είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε μια αίθουσα όπου ένας δολοφόνος θα περιγράφει πώς σκότωσε έναν άνθρωπο, κι η μάνα του σκοτωμένου θα βρίσκεται εκεί και θα ακούει ανίσχυρη και σιωπηλή; Η μάνα του Παύλου δεν ήρθε την Πέμπτη στο δικαστήριο. Ίσως η μόνη μέρα που έλειπε, έλεγαν οι δημοσιογράφοι που είναι καθημερινά εκεί.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο. Μια σειρά πιο πέρα καθόταν ο πατέρας του Σαχζάτ, τρεις θέσεις δίπλα του ο πατέρας του Παύλου. Πλησίασα για να τους σφίξω το χέρι. Η συντριβή έχει χ…