Τι ισχύει τελικά για το ελεύθερο κάμπινγκ στην Ελλάδα;


Δεν κρύβω πως ήμουν και είμαι, (παρότι τα τελευταία χρόνια δεν το κάνω συχνά), φανατικός λάτρης του ελεύθερου κάμπινγκ για πολλούς και διάφορους λόγους μεταξύ των οποίων βεβαίως και οικονομικοί. 
Είναι παροιμιώδεις οι αναφορές μας σε αντίστοιχες συζητήσεις με φίλους, η ελεύθερη κατασκήνωση της οικογένειας, (ο Μπάμπης μωρό 9 μηνών) με όλο τον "εξοπλισμό" της φορτωμένο σε ένα 50αρι"παπάκι" honda, να κατασκηνώνει στην Σίφνο, δίπλα στη θάλασσα κάτω από ένα αλμυρίκι και παραδίπλα σε μια ταβέρνα όπου είχαμε εξασφαλίσει "φρέσκο" αυγό για το πρωινό του μωρού αλλά και τα υπόλοιπα απαραίτητα.... 
 Πολλές ομορφιές, ησυχία και γαλήνη στη παραλία, με το άκουσμα του τζιτζικιού, και τον παφλασμό του κύματος στα βότσαλα.....

Αφορμή για την παραπάνω αναφορά μου υπήρξε όταν πριν λίγο διάβασα το σχόλιο του φίλου Γιάννη Κουρκούτη στο fb:

"ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.... Σε ένα μικρο νησάκι εδώ στο Σαρωνικό, το Αγκίστρι, αυτή τη στιγμή είναι εισαγγελέας και διάφορα αλλά κρατικά όργανα, τα οποία περιμένουν διμοιρία των ΜΑΤ, προκειμένου να απομακρύνουν τους φουκαράδες που πάνε με σκηνή να κάνουν το μπάνιο τους. Βέβαια 100 μέτρα παρα κεί Τούρκος υπήκοος παντρεμένος με Γερμανίδα, ιδιοκτήτης ξενοδοχείου (με ελλενιτ) που λειτουργεί εντελώς παράνομα, έχει καταπατήσει και έχει αποκλείσει τον αιγιαλό 100 μέρα μήκος με ΠΟΡΤΑ κλείνοντας τον δρόμο. Για κει ο Πρόεδρος του νησιού η επαγγελματική ένωση η πυροσβεστική το λιμενικό ΜΟΥΓΚΑ.... ΞΕΦΤΙΛΕΣ."

Το έψαξα λίγο το θέμα και βρήκα σημερινή αναφορά στο  news247 με τα εξής:

Το Αγκίστρι είναι μια ανάσα μακριά από την Αθήνα και από πολλούς θεωρείται ένας επίγειος παράδεισος με κατάφυτες εκτάσεις και υπέροχα νερά. Ο αντιδήμαρχος Αγκιστρίου κ. Αναστάσιος Λογοθέτης αναφέρει πως «παρ’ότι το ελεύθερο κάμπινγκ δεν επιτρέπεται στο νησί, στη Δραγονέρα και στη Χαλικιάδα γίνεται. Φέτος σε συνεργασία με την αστυνομία, την πυροσβεστική και το δασαρχείο έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα με την οποία προσπαθούμε να τους απομακρύνουμε.» Ο κ. Λογοθέτης αναφέρει συγκεκριμένα πως «στη Χαλικιάδα το φυσικό περιβάλλον είναι απότομο, επικίνδυνο και δεν παρέχει καμία ασφάλεια. Τις προηγούμενες μέρες είχαμε ένα δυσάρεστο συμβάν με έναν άνθρωπο, ο οποίος έπεσε από μεγάλο ύψος. Ως εκ τούτου, το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Ο αντιδήμαρχος Αγκιστρίου κλείνει λέγοντας πως «η Χαλικιάδα πρέπει να μείνει ελεύθερη για όποιον θέλει να κάνει απλά ένα μπάνιο και τίποτα περισσότερο. Παρά το γεγονός ότι θα έχουμε οικονομικό κόστος αν φύγουν οι κατασκηνωτές, πρέπει να σταματήσει το γρηγορότερο.»

Στο ίδιο άρθρο του news247 αναφέρεται επίσης :

Εάν θέλουμε να έχουμε μια ολοκληρωμένη και όχι αποσπασματική γνώση του τι προβλέπει ο νόμος, ο δικηγόρος Πειραιά κ. Ηλίας Δ. Πολλάλης μάς γνωρίζει ότι «το βασικό νομοθέτημα σχετικά με το ελεύθερο κάμπινγκ είναι ο Νόμος 392/1976, (ΦΕΚ Α’ 199/1976), με τίτλο «Περί ιδρύσεως και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκηνώσεως (κάμπινγκ) και άλλων τινών διατάξεων». Το ότι απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών και η στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες και γενικότερα κοινόχρηστους χώρους είναι από λίγο έως πολύ γνωστό. Ωστόσο, ήδη από το έτος 2012, και σύμφωνα με το αρ. 38 του Ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α’ 51/ 12.3.2012) εισήχθη τροποποίηση, η οποία προβλέπει ότι η ελεύθερη κατασκήνωση τιμωρείται με κράτηση (και όχι με φυλάκιση πλέον) έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. Συνεπώς πλέον, για το ελεύθερο κάμπινγκ προβλέπεται μία διοικητική κύρωση (πρόστιμο 300 ευρώ) και μια ποινική (κράτηση έως 6 μήνες ή χρηματική ποινή έως 3.000 ευρώ), η οποία επιβάλλεται από τον δικαστή κατά τη συζήτηση της υπόθεσης.»

Ο ίδιος αναφέρει ακόμη πως «ως δικαιολογητική βάση της απαγόρευσης της ελεύθερης κατασκήνωσης στην Ελλάδα προτάσσεται συνήθως η προστασία των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων του φυσικού περιβάλλοντος από σκουπίδια και πυρκαγιές, η προστασία της προστατευόμενης πανίδας καθώς και η διατήρηση της αισθητικής του τοπίου. Ωστόσο, δεν μπορεί να παραγνωρισθεί και η οικονομική διάσταση των τελευταίων ρυθμίσεων που εισήχθησαν με το Ν.4179/2013, οι οποίες στοχεύουν προφανώς στην ενίσχυση των οργανωμένων τουριστικών υποδομών, όπως είναι τα ξενοδοχεία, οι οργανωμένες κατασκηνώσεις και λοιπά, χωρίς όμως να εμποδίζουν εν γένει την κατασκήνωση, αλλά επιτρέπουν και προάγουν μόνο την οργανωμένη, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που περιγράφονται αναλυτικά ήδη από το Ν. 379/1972 ως ισχύει.»
Ο κ. Πολλάλης ολοκληρώνει λέγοντας πως «όλοι γνωρίζουμε ότι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των νόμων, ακόμα και εκείνων με τους οποίους διαφωνούμε, είναι αυτονόητη υποχρέωση όλων των πολιτών. Αυτό, ως γενική αρχή, δεν εμποδίζει τα δικαιοδοτικά όργανα της πολιτείας, σε περιπτώσεις που συντρέχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις, να επιδεικνύουν την επιβαλλόμενη από τις περιστάσεις επιείκεια. Η πατρίδα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση και κάποιοι άνθρωποι, ενδεχομένως, να αναγκάζονται να καταφεύγουν στην ελεύθερη κατασκήνωση. Αυτή η επιλογή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική επιείκεια, και κάθε φορά να εξετάζεται η συνδρομή ή όχι των αρνητικών προϋποθέσεων (όπως είναι η προσβολή του περιβάλλοντος) προκειμένου να επιβάλλεται ή όχι κάποια τιμωρία. Βέβαια, επισημαίνεται ότι η εν γένει συμπεριφορά των κατασκηνωτών, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να λαμβάνει διαστάσεις τέτοιες, ώστε να θεωρηθεί ως ευθεία παραβίαση του νόμου.»