Η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί πλέον να ονομάζεται επαξίως ως ¨μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα¨, δίπλα σε αυτές των Παπανδρέου και Σαμαρά. Η εφαρμογή ήδη του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση του, 5 ημέρες μετά την ψήφιση του στη Βουλή, φέρνει την παραχώρηση για 40 χρόνια της εκμετάλλευσης 14 νευραλγικών αεροδρομίων της χώρας σε γερμανικά συμφέροντα! Ακολουθεί μια λίστα απο τα εναπομείναντα ¨φιλέτα¨ της χώρας....αναφερόμενοι μόνο στο θέμα των συμφωνηθέντων ιδιωτικοποιήσεων.
Η μετάλλαξη της ηγετικής ομάδας του σύριζα και του Α. Τσίπρα 7 μήνες μετά την ανάδειξη τους στην κυβερνητική εξουσία, είναι πλήρης και οριστική. Θα παίξουν τον ρόλο του διαχειριστή του πολιτικού συστήματος, με την ¨φιλοδοξία¨ ότι αυτό θα το κάνουν με πιο ανθρώπινο πρόσωπο!
Η μετάλλαξη αυτή θα επεκτείνεται προς τα ¨κάτω¨ όσο θα υπάρχουν υπουργοί, βουλευτές, στελέχη που θα ταυτίζονται με αυτήν την ¨πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση¨ , θα την θεωρούν και ¨δικό¨ τους έργο και θα προσπαθούν να δικαιολογήσουν μνημονιακά μέτρα και πολιτικές σαν ¨αναγκαίο κακό.
Μπροστά σε αυτη τη προοπτική οι βουλευτές τα στελέχη και τα μέλη του σύριζα πρέπει να πάρουν άμεσα θέση χωρίς να περιμένουν το όποιο εκ των υστέρων συνέδριο, για να πουν τη γνώμη τους. Το ερώτημα που τίθεται αμείλικτα είναι πλέον ποιοι είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν και να εφαρμόσουν μνημονιακές πολιτικές ίδιες και χειρότερες με αυτές που εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, ή να συνεχίσουν να αντιπαλεύουν αυτές τις πολιτικές διεκδικώντας για τον λαό μια καλύτερη ζωή και προοπτική.
Είναι ανυπέρβλητα μεγάλη αυτή η αντίθεση, μνημονιακών-αντιμνημονιακών και αγεφύρωτο το ρήγμα που έχει υπάρξει.
Οι προβληματισμοί τα διλήμματα οι φόβοι έχουν πλέον αναλυθεί από τον καθένα και καθεμία ξεχωριστά και απαντηθεί. Μένει η επιλογή του δρόμου που θα επιλέξει ο καθένας για να συνεχίσει.
Νομίζω πως χρέος όλων των πραγματικά αριστερών, ριζοσπαστών, κομμουνιστών, η όποιας άλλης ιδεολογικής κατεύθυνσης ανθρώπων, οργανωμένων στον συριζα είναι αναγκαίο να ανταποκριθούν με όλες τους τις δυνάμεις, να φανούν ικανοί και αντάξιοι να εκφράσουν πολιτικά, την νέα ριζοσπαστικοποίηση του λαού που προέκυψε μέσα απο την εξάμηνη ¨εμπειρία¨ των διαπραγματεύσεων και την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, στο οποίο αποτυπώθηκε το αποτέλεσμα του 62% ΟΧΙ.
Τα χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικοποίησης είναι:
1. Άρνηση στις πιέσεις στην υποταγή και στη παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
2. Συνειδητοποίηση ότι αντιμνημονιακή πολιτική χωρίς ρήξη και σύγκρουση με την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή ένωση δεν μπορεί να υπάρξει.
3. Το νόμισμα ευρώ είναι μηχανισμός και εργαλείο στήριξης των οικονομικά ισχυρών της Ευρώπης, ενώ χρησιμοποιείται σε κρίσιμες στιγμές για να πιέσει -εκβιάσει λαούς που αντιστέκονται. Άρα για ανεξάρτητη οικονομική και εθνική πολιτική είναι απαραίτητο εργαλείο το εθνικό νόμισμα.
4. Η εθνική υπερηφάνεια, ανεξαρτησία και κυριαρχία είναι αρχές που δεν διαπραγματεύονται και δεν παραχωρούνται στο όνομα καμίας ¨διάσωσης¨ της χώρας.
Όσες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να υπηρετήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις προοπτικές και απαιτήσεις των αναγκών του λαού, πρέπει να δημιουργήσουν νέο πολιτικό φορέα που θα τις εκφράσει και υλοποιήσει.