Ο "πολυεθνικός" Κόρφος Κορινθίας.



Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού τον Αύγουστο, κατά τον οποίο σημειώνεται παραδοσιακά και η μεγαλύτερη προσέλευση παραθεριστών στον Κόρφο. Φουλ σεζόν για τον τουρισμό λοιπόν, κάτι που περιμένουν με αγωνία οι επαγγελματίες του χωριού για να τονωθεί λίγο ο χρονιάτικος τζίρος τους, μια ανάσα για να μπορέσουν να συνεχίσουν με “ανοιχτές” πόρτες. 

Στην μικρή τοπική κοινωνία, είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος της, σχεδόν κατά το ήμισυ, αποτελείται από “ξενομερίτες”. Δηλαδή κάτοικοι ημεδαποί, κυρίως από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αττικής, που έχουν στον Κόρφο ένα εξοχικό απολαμβάνοντας τις ομορφιές του τα Σαββατοκύριακα, ενώ αρκετοί από αυτούς συνταξιούχοι πλέον, είναι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι.

Υπάρχουν όμως και αρκετοί αλλοδαποί Ευρωπαίοι που συμπληρώνουν το παζλ, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό ή έχουν εξοχική κατοικία. Μια μικρή πολυεθνική κοινότητα που προσπαθεί να συμβιώνει αρμονικά, ξεπερνώντας τα όποια μικροπροβλήματα μπορούν να υπάρξουν από την διαφορετικότητας τους.

Κοινό σημείο αναφοράς για όλους, είναι το όμορφο φυσικό περιβάλλον με την θάλασσα και τις παραλίες στις οποίες απολαμβάνει κανείς το μπάνιο του, το ψάρεμα του, τη βόλτα με το ποδήλατο, το περπάτημα και η νυκτερινή βόλτα.

Δεν έλειψαν και δεν λείπουν από αυτό το όμορφο ψαροχώρι και οι άσχημες πλευρές του, που ασφαλώς έχουν να κάνουν με συμπεριφορές και ενέργειες ανθρώπων και κυρίως των υπεύθυνων αυτοδιοικητικών που διοικούν το χωριό και τον δήμο, στον όποιο ανήκει σε πρώτο βαθμό, στην περιφέρεια σε δεύτερο και φυσικά στο κράτος που έχει την γενική πολιτική ευθύνη.

Η γενική αίσθηση είναι ότι στον Κόρφο επικρατεί ένα κλίμα ετσιθελισμού και αυθαιρεσίας σε ότι και αν γίνεται. Αίσθηση που εμπεδώνεται σε κάθε συζήτηση, με κάθε τρόπο και σε κάθε βήμα δραστηριότητας που αναπτύσσεται . 

Είμαστε μάρτυρες όλοι μας τέτοιων αυθαιρεσιών που στο όνομα της πάση θυσία “επιχειρηματικότητας”, παραβιάζονται ή παρακάμπτονται νόμοι ενώ τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών, δεν είναι προς όφελος όλων των κατοίκων αλλά προσωπικά. 

Καλό είναι βέβαια να αναπτύσσεται ο τόπος, να δημιουργούνται θέσεις εργασίας, να δουλεύουν οι ντόπιοι επιχειρηματίες, όμως όλα αυτά, πρέπει να γίνονται μέσα στα νόμιμα πλαίσια, με ισορροπίες και με σεβασμό σε όλους τους κατοίκους ανεξαίρετα. 

Κανείς δεν είναι υπεράνω του συνολικού συμφέροντος και του γενικού καλού.
Όλοι συμβάλλουν, ο κάθε ένας με τον τρόπο του στην ανάπτυξη και την αρμονική συμβίωση....