Ακροκόρινθος.


Η επίσκεψη στον Ακροκόρινθο ήταν ένα χρωστούμενο από προηγούμενη επίσκεψη μας στην Αρχαία Κόρινθο,  κατά την οποία λόγω ωραρίου δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε ταυτόχρονα. Όπως αποδείχτηκε, καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα γιατί η ανάβαση στο κάστρο, είναι μια ιδιαίτερα κοπιαστική υπόθεση, ειδικά για τους "κάποιας ηλικίας" επισκέπτες.
Καθαρά Δευτέρα σήμερα λοιπόν, και δυστυχώς χωρίς παιδιά και εγγόνια στη παρέα μας, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή την εκδρομή μια και ο καιρός ήταν υπέροχος για κάτι τέτοιο. Φαίνεται όμως πως και για τους Κορίνθιους είναι ένας καλός προορισμός για να πετάξουν τον αετό τους και ήταν αρκετοί αυτοί που το έκαναν. Αρκετοί ήταν οι αλλοδαποί επισκέπτες σε μικρά γκρουπ, και τα νέα παιδιά  που χάνονταν μέσα στο εσωτερικό του κάστρου,  εξερευνώντας κάθε κατασκευή του. Σε υψόμετρο 575μ. Η καταπληκτική θέα σε κάθε σημείο του ορίζοντα είναι  χάρμα οφθαλμών !! Οι χιονισμένες κορυφές των Γεράνειων και του όρους Κυλλήνη προσθέτουν μια αξεπέραστη γοητεία στο τοπίο.

Κάποιες επισημάνσεις που ήθελα να κάνω είναι σχετικά με την σήμανση των δρόμων μέσα στο χωριό της Αρχαίας Κορίνθου προς τον αρχαιολογικό χώρο και τον Ακροκόρινθο, η οποία είναι ανύπαρκτη και δεν βοηθάει καθόλου τον επισκέπτη που έρχεται πρώτη φορά στον χώρο. 
Προσοχή χρειάζεται επίσης, στα παπούτσια που θα φοράμε για να ανέβουμε στο κάστρο, θα πρέπει να είναι αντιολισθητικά γιατί ο δρόμος είναι λιθόστρωτος σε αρκετά σημεία και ανηφορικός  άρα πολύ ολισθηρός.


Παρακάτω πληροφορίες και περιγραφές από το wikipedia

Ο Ακροκόρινθος είναι απότομος βράχος (ορόπαγος) ύψους 575 μέτρων που δεσπόζει εγγύς της πεδιάδας της Κορίνθου. Στους βόρειους πρόποδές του ήταν χτισμένη η Αρχαία Κόρινθος. Λόγω της μορφολογίας του, χρησιμοποιήθηκε από τα αρχαία χρόνια ως σκοπιά που αναδείχθηκε σε κάστρο-φρούριο (Ακρόπολη), από το οποίο και εποπτευόταν κάθε τυχόν επιδρομή από την Στερεά Ελλάδα ή από τη θάλασσα. 


Η είσοδος στο κάστρο Ακροκορίνθου είναι από τη μεσημβρινή (δυτική) πλευρά, αθέατη από την πόλη, στην οποία οδηγεί ένας και μοναδικός ανηφορικός δρομίσκος, σε μερικά σημεία του οποίου είναι λιθόστρωτος και σε κάποια λαξευμένος στο βράχο. Η περιτείχιση και οι πύλες του κάστρου φέρονται σε τρία επίπεδα το κατώτερο, το μεσαίο και το ανώτερο όπου και το κυρίως κάστρο. Η πρώτη θολωτή πύλη και περισσότερο επιβλητική βρίσκεται στο κατώτερο επίπεδο εκατέρωθεν της οποίας συνεχίζει μικρή περιτείχιση. Προ της πύλης αυτής κατά το μεσαίωνα υπήρχε μεγάλη αμυντική τάφρος πάνω από την οποία φερόταν κινητή γέφυρα. Σχεδόν τα πάντα γύρω από αυτή την πύλη έχουν καταπέσει. Μετά από περίπου 100 μέτρα ΒΑ και ανηφορικά βρίσκεται η δεύτερη θολωτή πύλη επίσης με περιτείχιση μεγαλύτερη της πρώτης. Από αυτή συνεχίζει ο ανωφερής δρόμος σε μία μεγάλη έλικα όπου και καταλήγει στο ανώτερο επίπεδο την θολωτή πύλη του κυρίως κάστρου που φέρει και πλήρη περιτείχιση με ενδιάμεσους πύργους καλύπτοντας όλο το οροπέδιο, διακρινόμενο σε δυτικό και ανατολικό τμήμα. Η Βόρεια περιτείχιση φέρει και άλλες επιμέρους μικρές θολωτές πύλες περισσότερο σε χρήση σκοπιάς ή διαφυγής, παρά διέλευσης.



Εντός αυτού του χώρου υπάρχουν σήμερα μόνο ερείπια παλαιότερων πύργων και διαφόρων κτισμάτων, (όπως του ναΐσκου του Προφήτη Ηλία), υπόγειων διόδων, φρεάτων, αποθηκών και δεξαμενών για την κατασκευή και τη συμπλήρωση ή ανασκευή κ.λπ. των οποίων εργάστηκαν πολλές γενιές ανθρώπων. Από τη τελευταία ενετική κατοχή επί Φραγκίσκου Μοροζίνη φέρονται κάποια κανόνια ένα εκ των οποίων με έτος κατασκευής 1670. Το πλέον αξιόλογο του χώρου αυτού είναι η λεγόμενη σήμερα "Δραγονέρα" δεξαμενή νερού, που πρόκειται για την αρχαία Πειρήνη, κατά περιγραφή του Παυσανία. Η θέα από το επίπεδο αυτό είναι εξαιρετικά μαγευτική καλύπτοντας τον Πατραϊκό και Κορινθιακό Κόλπο, τις νότιες ακτές της Στερεάς Ελλάδας, όλο το δυτικό τμήμα του Σαρωνικού, τη Σαλαμίνα και την Αίγινα.


περισσότερες φωτογραφίες εδώ