Μόλις επέστρεψα από ένα ταξίδι μου στα Ιωάννινα, συνέχεια αυτού της Δυτικής Μακεδονίας.
Πρωτόγνωρα μέρη ( Δολό, Πωγώνιανη) αλλά και μέρη που είχα επισκεφθεί παλιότερα (Κόνιτσα, Αρίστη, Μονοδένδρι, Πάπιγκο), μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις για τις ομορφιές της φύσης και των ανθρώπων.
Η πέτρα το ξύλο η φύση και οι άνθρωποι.
Θαυμάσια κτίσματά, που αφημένα στην ερημιά τους, εκπέμπουν μια παράξενη αίσθηση , ανάμιξή πολλών αισθημάτων.
Ερείπια ρημαγμένα από τον χρόνο και την εγκατάλειψη.
Σωροί από σκόρπιες πέτρες,που κάποτε ήταν σπίτια, γεμάτα ζωή, εκπέμπουν μελαγχολία....
Τόποι αναμνήσεων,τόποι ιστορικοί,τόποι φονικών μαχών για εξουσία και ελευθερία!
Φωτογραφίες πολλές, αποτυπώματα αναμνήσεων, που όμως...
η παρουσία των ανθρώπων είναι απαραίτητη και ζωογόνα.
Πρωτόγνωρα μέρη ( Δολό, Πωγώνιανη) αλλά και μέρη που είχα επισκεφθεί παλιότερα (Κόνιτσα, Αρίστη, Μονοδένδρι, Πάπιγκο), μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις για τις ομορφιές της φύσης και των ανθρώπων.
Η πέτρα το ξύλο η φύση και οι άνθρωποι.
Θαυμάσια κτίσματά, που αφημένα στην ερημιά τους, εκπέμπουν μια παράξενη αίσθηση , ανάμιξή πολλών αισθημάτων.
Ερείπια ρημαγμένα από τον χρόνο και την εγκατάλειψη.
Σωροί από σκόρπιες πέτρες,που κάποτε ήταν σπίτια, γεμάτα ζωή, εκπέμπουν μελαγχολία....
Τόποι αναμνήσεων,τόποι ιστορικοί,τόποι φονικών μαχών για εξουσία και ελευθερία!
Φωτογραφίες πολλές, αποτυπώματα αναμνήσεων, που όμως...
η παρουσία των ανθρώπων είναι απαραίτητη και ζωογόνα.
Ενα φωτογραφικό αφιέρωμα στις εξώπορτες του Δολου μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ
