Με την ευκαιρία των γεγονότων των τελευταίων ημερών, για μια ακόμα φορά, τίθεται στην ημερήσια διάταξη η αντίθεση Πρόοδος - Συντήρηση.
Πέρα από τα λόγια, τις διακηρύξεις, τα προγράμματα και τις βαρυσήμαντες συνεντεύξεις, των διαφόρων πολιτικών, τις περισπούδαστες αναλύσεις των μεγαλοδημοσιογράφων της tv, όταν υπάρχει κρίση, ένα δύσκολο θέμα, εκεί φαίνεται και βγαίνει αυτό που απ΄τον καθένα είναι ο "πραγματικός του εαυτός" το αληθινό του πρόσωπο , η ατομική του ιδιοσυγκρασία, η δομή της προσωπικότητας του.
Η είσαι με τα παιδιά, τα δέχεσαι όπως είναι (γιατί γ΄αυτό που είναι, εσύ ο "μεγάλος" έχεις την ευθύνη) και προσπαθείς έστω και αργά να τα καταλάβεις, να τα νιώσεις,να επανορθώσεις ίσως,να τα βοηθήσεις τέλος πάντων, αυτή την οργή που έχουν να την μετατρέψουν σε θετική ενέργειά γ΄αυτά και τη ζωή τους.... και αυτό είναι πρόοδος....... η είσαι απέναντι στα παιδιά, γιατί δεν τα καταλαβαίνεις η δεν θέλεις να τα καταλάβεις, γιατί δεν μπορείς να τα καπελώσεις και να τα σπρώξεις στη δική σου αλήθεια και πραγματικότητα, στη δική σου προδιαγεγραμμένη πορεία, στο δικό σου μοντέλο.
Τότε τους κουνάς απειλητικά το δάκτυλο, τους ζητάς δηλώσεις νομιμοφροσύνης........και υποταγής, και αυτό είναι συντήρηση!!!