Αναδημοσιευουμε αυτό το πολύ ωραίο κείμενο για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, που έγινε στο θέατρο Σολυγείας, αλλά και γενικότερα για το ρεμπέτικο.
Βραδιά με ρεμπέτικα απόλαυσαν οι παρευρισκόμενοι,στο Σοφικό την Παρασκευή 3 Σεπτεμβριου στο ανοικτό θέατρο Σολυγείας.Την λήξη του φετινού πολιτιστικού καλοκαιριού ,πλαισίωσαν μουσικά δύο είδη με κοινή φιλοσοφία ,ρόκ και ρεμπέτικο!Στην γλυκειά ατμόσφαιρα του θεάτρου,κάτω απο τον έναστρο ουρανό τα “άσματα ψυχής” ξετύλιξαν μαγικά έναν χάρτη που η χώρα του είναι μία όμορφη μούσα!Η ιστορία τής Ελλάδας αποκαλύπτεται μέσα απο τη μουσική,που είναι η μητρική της γλώσσα.
Στο μουσικό προσκήνιο της εκδήλωσης,μια παρέα απο μουσικάντζηδες με όραμα την συνέχεια της αυθεντικής συνέχειας του ρεμπέτικου και όχι τις φτηνές απομιμήσεις που νοθέυουν τον πολύτιμο οίνο τής πηγής του.
Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης ,αρωγός της βραδιάς ,ενώ οι “επιγειοί άγγελοι” του μουσικού σχήματος ‘Τζιβαέρι”πλαισίωσαν τη σκηνή ενσαρκωνοντάς ψυχή και έκφραση την θρυλική “Πειραιώτικη τετράς”
Ο Μάκης Σταμούλης στο μπουζούκι ,ωσαν τον Στράτο !Περίτεχνη ,κεντητή πενιά,και μια φωνή καθαρή βγαλμένη απο δισκάκι αλλοτινής εποχής ,ώριμη όπως προστάζει το είδος!Ο Δημήτρης Μηταράκης ,στο ακορντεόν γλυκοταξιδευτής σε ρομαντικούς δρόμους,με φωνή κυματιστή ,πονετική καμωμένη για στίχους μερακλίδικους.Η Ελένη Λαζάρου,στα κουτάλια σαν τη Ρόζα με μιά φωνή μεθυστικά ερωτική στα Σμυρνέικα,αγέρωχα ακούραστη στα Δημοτικα!Ο Βασίλης Σκούπας Απολλώνιος κιθαρωδός ,με φωνή αργόσυρτη ,αμανετζίδικη αντάξια του είδους.Ο’Εκτορας Κοσμάς στο βιολί με καταβολές απο τη Σμύρνη ,ποκιλόχρωμα παιχνιδιάρικος στα φλογερά άσματα του Τούντα ,μελανχολικά διεισδυτικός στον σκοπό ,ώσαν τον μέγα Ογδοντάκη!
Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης ανήκει στη σχολή των βάρδων τής πιστήε έκφρασης του αυθεντικού ρεμπέτικου.Γεννημένος στον Λαγκάδα Θεσσαλονίκης ,απο μικρασιατική οικογένεια αφιερώθηκε στη μουσικη παραδοσή του ρεμπέτικου και του Δημοτικού τραγουδιού με μοναδική τεχνική,την καταθεσή ψυχης!Φωνή βυζαντινά θελκτική ,κατανοικτική με στοιχεία εκ φύσεως του αγαθού καθώς μαρτυρεί και το ελληνοπρεπές όνομα του.Αυτοδίδακτος στα μουσικά όργανα σαν τον μέγα Μάρκο Βαμβακάρη,άλλά αρχοντικός με την ένοια της ταπεινής καρδιάς,γιατί το ρεμπέτικο θέλει ψυχή.Η αρχοντιά της Ιωνίας ,ηταν η μαγιά και τα παιδιά του Όμηρου εκφράστηκαν με τη δύναμη της μουσικής μεταφέρωντας την αλήθεια της ψυχής τους.
Το ρεμπέτικο τραγούδι ,ευτυχώς κρατεί την αξία του όσου ύπαρχουν άξιοι εκφραστές του είδους .Ο μύθος πως φωνές σαν του Μάρκου έσβησαν γιατί τα βιώματα τότε ήταν πιο συγκλονιστηκά δεν ισχύει!Φωνές υπάρχουν εμεις δεν ψάχνουμε εκει που πρέπει .Πρώτα απο όλα ας γυρεψουμε τον μουσικό θησαυρο της Ελλάδας του χτες για να καθαρίσουν τα αυτιά μας απο τίς ξενοφερτές σειρήνες του σήμερα που αλλοίωσαν τον πολιτισμό μας.Και τότε ευθύς οι ‘άγγελοι” της ξεχασμένης Έλλαδας θα μας πάρουν απο το χέρι για ένα μαγικό ταξιδάκι καρδιάς!Τόσο απλό και αληθίνο που πλουτίζει την ψυχή άλλωστε πλούσιος είναι εκείνος που ζητά τα μεγαλεία της καρδιάς.
Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω γλυκά σε ήχους παράδοξα γνώριμους !Ξάφνου ένα όραμα μπροστά μου !Ο άρχοντας του ρεμπέτικου ,ο ποιητής της Φραγκοσυριανής ,κοιτάζει κατα εδώ!Στρέφει το σοβαρό του βλέμμα στον Αγαθωνα που αμέριμνος τραγουδά και του μιλά με ήχους ,με λέξεις με μια άλλη γλώσσα ,μυστική!Γέρνει κοντά του και του ψιθυρίζει: “μαρέσουν καρδιές σαν τη δική σου”
Το ρεμπέτικο έχει γλώσσα απλή μα για να την γευτελις ηχητικά ,πρέπει να διεισδύσεις δονητικάκαι πνευματικα στην κρυμένη σοφία της. Πρέπει πρωτίστως να έχεις τον τίτλο του μερακλή … Και μερακλής γεννιέσαι δεν ΄γινεσαι!
Νικολάου Σταματίνα