ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΚΡΑ
ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ!
Πολλοί, όλο και περισσότερο μιλάνε το τελευταίο διάστημα για την ανάγκη ενός «αντιμνημονιακού» μετώπου που θα εκτείνεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έως τους «διαφωνούντες» του ΠΑΣΟΚ.Με δυο λόγια ένα μέτωπο που θα συμμετέχουν από τοΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τουςΟικολόγους Πράσινους και τους «διαφωνούντες» τουΠΑΣΟΚ έως το «ΑΡΜΑ» του Γ. Δημαρά!!!
Επικοινωνιακή, ίσως η «σύλληψη» αλλά δεν μας λένε οι εκφωνούντες πως θα συγκροτήσουν αυτό το «αντιμνημονιακό θαύμα»;.
Έτσι, χωρίς πρόγραμμα; Γιατί δεν προβάλλουν μια στοιχειώδη προγραμματική βάση που θα έχεισυνεκτικότητα και θα είναι κοινή από το ΚΚΕ έως το Άρμα Πολιτών;
Δεν γνωρίζουν ότι το «αντιμνημόνιο» δεν συνιστά πρόγραμμα;
Πως αιφνιδίως θα συναντηθούν δυνάμεις και πρόσωπα με τόσο διαφορετική ιστορική διαδρομήαλλά και τόσο ανομοιογενείς ιδεολογικές θεωρήσεις και πολιτικές θέσεις για το σήμερα και τοαύριο;
Μπορεί η όποια αντίθεση στο μνημόνιο να είναι η μόνη συγκολλητική ουσία;
Πολύ περισσότερο όταν η αντίθεση στο μνημόνιο μπορεί να ξεκινάει από αφετηρίες που επιδιώκουν, με διάφορα προσωνύμια, «βελτιωμένες» παραλλαγές μνημονιακών επιλογών, έως επιλογές ρήξηςμε τον καπιταλισμό.
Επομένως, τι σημαίνει «όχι» στο μνημόνιο και πως θα επιτευχθεί;
Πως θα αντιμετωπιστεί το χρέος; Με ποιές κοινές θέσεις; Με ξόρκια;
Ποια θα είναι η στάση απέναντι στην ΕΕ, τις συνθήκες και τους κανόνες της, όταν πολλοί του «αντιμνημονιακού» μετώπου τα έχουν ψηφίσει και τα αποδέχονται;
Ακόμα περισσότερο, τι θα επακολουθήσει μετά τα κυβερνητικά μνημόνια;
Ένας νεοφιλελευθερισμός με «κοινωνικό» πρόσωπο;
Μια υποτιθέμενη «κοινωνική» διαχείριση του καπιταλισμού;
Πολύ φοβούμαστε ότι επειδή για όλα τούτα δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός και δεν έχει ανοίξει ούτε καν διάλογος, η ρητορεία του «αντιμνημονιακού μετώπου» μάλλον στοχεύει αλλού.
Ο υπαρκτός κίνδυνος είναι να εξελιχθεί το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο σε επικοινωνιακό άλλοθι για μια ενδεχόμενη εκλογική συνεύρεση, με διαδικασίες παρασκηνίου, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑκαι πρόσωπα ή οργανώσεις που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και ίσως υπό την ηγεμονίατους.
Άλλωστε τα έντυπα μέσα ενημέρωσης, το τελευταίο διάστημα, βρίθουν δημοσιευμάτων σε αυτήν την «ευκαιριακή» κατεύθυνση.
Αυτό είναι, όμως, το ζητούμενο;
Μια ευκαιριακή εκλογική σύμπτυξη, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας ακόμα και σε εκλογική επιρροή, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, αξιοπιστία, δοκιμασία και προοπτική;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μετατοπιστεί προς το χειρότερο η Αριστερά.
Ο συντομότερος και ο πλέον «εύσχημος» είναι να «συρθεί» πίσω από το «καλό» ΠΑΣΟΚ και τιςσυγγενικές του δυνάμεις, την ώρα που το «κακό» ΠΑΣΟΚ θα κυβερνά!
Μήπως η Ίσκρα αρνείται τα μέτωπα και τις συνεργασίες;
ΕΛΕΟΣ!
Η Ίσκρα ήταν πάντα εκείνη που σήκωνε και σηκώνει ψηλά τη σημαία της κοινής δράσης, τηςσυνεργασίας και της συμπαράταξης της Αριστεράς.
Και αυτή η σημαία της συμπαράταξης της Αριστεράς δεν είναι για μας σημαία ευκαιρίας.
Τη σηκώσαμε ψηλά και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Δεν την χρησιμοποιήσαμε ως άλλοθι για να κλείνουμε το μάτι προς πέραν της Αριστεράς «εύκολες»συνεργασίες εφήμερης εκλογικής σκοπιμότητας.
Και ασφαλώς με βάση την ανάγκη συνεργασίας και συμπαράταξης της Αριστεράς, πρώτα απ’ όλα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορούν να αναπτυχθούν και ευρύτερα προοδευτικά μέτωπα.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι εκ των προτέρων πρέπει να αρχίσουμε να αποκλείουμε δυνάμεις και πρόσωπα απ’ αυτά τα προοδευτικά μετωπικά σχήματα, παρόλο που δεν παρασυρόμαστε από επιφανειακές αντιμνημονιακές στάσεις και τοποθετήσεις, οι οποίες επενδύουν στο «καλό μεταμνημονιακό ΠΑΣΟΚ», την «καλή σοσιαλδημοκρατία».
Εμείς για την προώθηση της συμπαράταξης της Αριστεράς και για ευρύτερες προοδευτικέςσυνεργασίες προτάσσουμε κυρίως το εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και την αξιοπιστίαστην υποστήριξη και υλοποίηση του.
Διότι συνεργασίες και μέτωπα, όπως έχει δείξει η εγχώρια και η διεθνής εμπειρία προϋποθέτουν καικοινό, αξιόπιστο, σωστό, ριζοσπαστικό πρόγραμμα αλλά και φερέγγυες συμμαχικές δυνάμεις.
Δυνάμεις, δηλαδή, των οποίων η συνεργασία έχει δοκιμαστεί στην πράξη και μέσα στο κίνημα και τους αγώνες και δεν είναι σημαία ευκαιρίας προς άγραν ψήφων ή διανομή βουλευτικών εδρών και κρατικής οικονομικής ενίσχυσης!
Η Ίσκρα έχει καταθέσει προς συζήτηση τη δική της προγραμματική συμβολή για ένα μεγάλοαριστερό, προοδευτικό μέτωπο που θα έχει ριζοσπαστικό προσανατολισμό με σοσιαλιστικήπροοπτική.
Και αυτό το πρόγραμμα της Ίσκρα έχει ως αφετηριακά σημεία όλα εκείνα που μέχρι τώρα όφειλε να είχε προτάξει ενωτικά η Αριστερά για να συγκροτήσει ένα αυθεντικά εναλλακτικό ρεύμα σεκυβέρνηση-τρόικα και μνημόνια.
-Στάση πληρωμών επί του χρέους για τη διαγραφή, χωρίς όρους, του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του
-Ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους μέχρι και διαγραφή του για τις ασθενέστερες και πιο ευάλωτεςκοινωνικές κατηγορίες
-Έξοδος από την ευρωζώνη και συγκρότηση ενός νέου εθνικού νομίσματος, στο πλαίσιο μιας νέας προοδευτική νομισματικής πολιτικής στήριξης και χρηματοδότησης του δημοσίου και τηςεγχώριας οικονομίας.
-Σύγκρουση με την ΕΕ, τις συνθήκες και τους κανόνες της, ιδιαίτερα στους τομείς της απελευθέρωσηςτων αγορών και σε όσους εμποδίζουν την ανάπτυξη της χώρας.
-Άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών για την εφαρμογή μιας νέας αναπτυξιακής,παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής χρηματοπιστωτικής πολιτικής
-Ριζοσπαστική μεταρρύθμιση – ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα ώστε να γίνει σύγχρονος,αποτελεσματικός, απόλυτα διαφανής-αξιοκρατικός και αποδοτικός, ικανός να αναλάβει ένακεντρικό ρόλο σε μία νέα ανάπτυξη και αναγέννηση της χώρας.
-Άμεσο πέρασμα σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων καικλάδων της ελληνικής οικονομίας για τον επαναπροσανατολισμό τους και ένα νέο αποδοτικό αναπτυξιακό ρόλο τους.
-Στροφή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με προτεραιότητα σε σύγχρονουςτεχνολογικά τομείς και ιδιαίτερα στροφή στην αγροτική παραγωγή.
Πολλοί, όλο και περισσότερο μιλάνε το τελευταίο διάστημα για την ανάγκη ενός «αντιμνημονιακού» μετώπου που θα εκτείνεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έως τους «διαφωνούντες» του ΠΑΣΟΚ.Με δυο λόγια ένα μέτωπο που θα συμμετέχουν από τοΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τουςΟικολόγους Πράσινους και τους «διαφωνούντες» τουΠΑΣΟΚ έως το «ΑΡΜΑ» του Γ. Δημαρά!!!
Επικοινωνιακή, ίσως η «σύλληψη» αλλά δεν μας λένε οι εκφωνούντες πως θα συγκροτήσουν αυτό το «αντιμνημονιακό θαύμα»;.
Έτσι, χωρίς πρόγραμμα; Γιατί δεν προβάλλουν μια στοιχειώδη προγραμματική βάση που θα έχεισυνεκτικότητα και θα είναι κοινή από το ΚΚΕ έως το Άρμα Πολιτών;
Δεν γνωρίζουν ότι το «αντιμνημόνιο» δεν συνιστά πρόγραμμα;
Πως αιφνιδίως θα συναντηθούν δυνάμεις και πρόσωπα με τόσο διαφορετική ιστορική διαδρομήαλλά και τόσο ανομοιογενείς ιδεολογικές θεωρήσεις και πολιτικές θέσεις για το σήμερα και τοαύριο;
Μπορεί η όποια αντίθεση στο μνημόνιο να είναι η μόνη συγκολλητική ουσία;
Πολύ περισσότερο όταν η αντίθεση στο μνημόνιο μπορεί να ξεκινάει από αφετηρίες που επιδιώκουν, με διάφορα προσωνύμια, «βελτιωμένες» παραλλαγές μνημονιακών επιλογών, έως επιλογές ρήξηςμε τον καπιταλισμό.
Επομένως, τι σημαίνει «όχι» στο μνημόνιο και πως θα επιτευχθεί;
Πως θα αντιμετωπιστεί το χρέος; Με ποιές κοινές θέσεις; Με ξόρκια;
Ποια θα είναι η στάση απέναντι στην ΕΕ, τις συνθήκες και τους κανόνες της, όταν πολλοί του «αντιμνημονιακού» μετώπου τα έχουν ψηφίσει και τα αποδέχονται;
Ακόμα περισσότερο, τι θα επακολουθήσει μετά τα κυβερνητικά μνημόνια;
Ένας νεοφιλελευθερισμός με «κοινωνικό» πρόσωπο;
Μια υποτιθέμενη «κοινωνική» διαχείριση του καπιταλισμού;
Πολύ φοβούμαστε ότι επειδή για όλα τούτα δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός και δεν έχει ανοίξει ούτε καν διάλογος, η ρητορεία του «αντιμνημονιακού μετώπου» μάλλον στοχεύει αλλού.
Ο υπαρκτός κίνδυνος είναι να εξελιχθεί το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο σε επικοινωνιακό άλλοθι για μια ενδεχόμενη εκλογική συνεύρεση, με διαδικασίες παρασκηνίου, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑκαι πρόσωπα ή οργανώσεις που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και ίσως υπό την ηγεμονίατους.
Άλλωστε τα έντυπα μέσα ενημέρωσης, το τελευταίο διάστημα, βρίθουν δημοσιευμάτων σε αυτήν την «ευκαιριακή» κατεύθυνση.
Αυτό είναι, όμως, το ζητούμενο;
Μια ευκαιριακή εκλογική σύμπτυξη, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας ακόμα και σε εκλογική επιρροή, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, αξιοπιστία, δοκιμασία και προοπτική;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μετατοπιστεί προς το χειρότερο η Αριστερά.
Ο συντομότερος και ο πλέον «εύσχημος» είναι να «συρθεί» πίσω από το «καλό» ΠΑΣΟΚ και τιςσυγγενικές του δυνάμεις, την ώρα που το «κακό» ΠΑΣΟΚ θα κυβερνά!
Μήπως η Ίσκρα αρνείται τα μέτωπα και τις συνεργασίες;
ΕΛΕΟΣ!
Η Ίσκρα ήταν πάντα εκείνη που σήκωνε και σηκώνει ψηλά τη σημαία της κοινής δράσης, τηςσυνεργασίας και της συμπαράταξης της Αριστεράς.
Και αυτή η σημαία της συμπαράταξης της Αριστεράς δεν είναι για μας σημαία ευκαιρίας.
Τη σηκώσαμε ψηλά και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Δεν την χρησιμοποιήσαμε ως άλλοθι για να κλείνουμε το μάτι προς πέραν της Αριστεράς «εύκολες»συνεργασίες εφήμερης εκλογικής σκοπιμότητας.
Και ασφαλώς με βάση την ανάγκη συνεργασίας και συμπαράταξης της Αριστεράς, πρώτα απ’ όλα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορούν να αναπτυχθούν και ευρύτερα προοδευτικά μέτωπα.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι εκ των προτέρων πρέπει να αρχίσουμε να αποκλείουμε δυνάμεις και πρόσωπα απ’ αυτά τα προοδευτικά μετωπικά σχήματα, παρόλο που δεν παρασυρόμαστε από επιφανειακές αντιμνημονιακές στάσεις και τοποθετήσεις, οι οποίες επενδύουν στο «καλό μεταμνημονιακό ΠΑΣΟΚ», την «καλή σοσιαλδημοκρατία».
Εμείς για την προώθηση της συμπαράταξης της Αριστεράς και για ευρύτερες προοδευτικέςσυνεργασίες προτάσσουμε κυρίως το εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και την αξιοπιστίαστην υποστήριξη και υλοποίηση του.
Διότι συνεργασίες και μέτωπα, όπως έχει δείξει η εγχώρια και η διεθνής εμπειρία προϋποθέτουν καικοινό, αξιόπιστο, σωστό, ριζοσπαστικό πρόγραμμα αλλά και φερέγγυες συμμαχικές δυνάμεις.
Δυνάμεις, δηλαδή, των οποίων η συνεργασία έχει δοκιμαστεί στην πράξη και μέσα στο κίνημα και τους αγώνες και δεν είναι σημαία ευκαιρίας προς άγραν ψήφων ή διανομή βουλευτικών εδρών και κρατικής οικονομικής ενίσχυσης!
Η Ίσκρα έχει καταθέσει προς συζήτηση τη δική της προγραμματική συμβολή για ένα μεγάλοαριστερό, προοδευτικό μέτωπο που θα έχει ριζοσπαστικό προσανατολισμό με σοσιαλιστικήπροοπτική.
Και αυτό το πρόγραμμα της Ίσκρα έχει ως αφετηριακά σημεία όλα εκείνα που μέχρι τώρα όφειλε να είχε προτάξει ενωτικά η Αριστερά για να συγκροτήσει ένα αυθεντικά εναλλακτικό ρεύμα σεκυβέρνηση-τρόικα και μνημόνια.
-Στάση πληρωμών επί του χρέους για τη διαγραφή, χωρίς όρους, του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του
-Ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους μέχρι και διαγραφή του για τις ασθενέστερες και πιο ευάλωτεςκοινωνικές κατηγορίες
-Έξοδος από την ευρωζώνη και συγκρότηση ενός νέου εθνικού νομίσματος, στο πλαίσιο μιας νέας προοδευτική νομισματικής πολιτικής στήριξης και χρηματοδότησης του δημοσίου και τηςεγχώριας οικονομίας.
-Σύγκρουση με την ΕΕ, τις συνθήκες και τους κανόνες της, ιδιαίτερα στους τομείς της απελευθέρωσηςτων αγορών και σε όσους εμποδίζουν την ανάπτυξη της χώρας.
-Άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών για την εφαρμογή μιας νέας αναπτυξιακής,παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής χρηματοπιστωτικής πολιτικής
-Ριζοσπαστική μεταρρύθμιση – ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα ώστε να γίνει σύγχρονος,αποτελεσματικός, απόλυτα διαφανής-αξιοκρατικός και αποδοτικός, ικανός να αναλάβει ένακεντρικό ρόλο σε μία νέα ανάπτυξη και αναγέννηση της χώρας.
-Άμεσο πέρασμα σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων καικλάδων της ελληνικής οικονομίας για τον επαναπροσανατολισμό τους και ένα νέο αποδοτικό αναπτυξιακό ρόλο τους.
-Στροφή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με προτεραιότητα σε σύγχρονουςτεχνολογικά τομείς και ιδιαίτερα στροφή στην αγροτική παραγωγή.