Έχω την "πολυτέλεια" να μην έχω κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, να μην είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι (συνταξιούχος γαρ), και να έχω κάποια οικονομική άνεση (ακόμα) ώστε να κάνω κάποια ταξίδια (εντός Ελλάδας) με το αυτοκίνητο.
Έτσι βρέθηκα για μια βδομάδα (πάλι) στη Κρήτη, στα Χανιά, πρώτη φορά όμως Φθινόπωρο, Νοέμβρη μήνα, και βέβαια ανακάλυψα ένα νέο πρόσωπο αυτής της εξαίσιας γης, χωρίς το πολύβουο μελίσσι των τουριστών του καλοκαιριού, εξίσου ηλιόλουστη, πληθωρική, γεμάτη θαλπωρή και φιλοξενία.
Είναι περιττό ίσως να αναφέρω, πως "ο Θεός έδωσε στη Κρήτη όλα τα καλά" όπως λέει ο Βασίλης, Ηπειρώτης φίλος, που συγκρίνει τις απέραντες γυμνές, άγονες, και ερημωμένες βουνοκορφές της Ηπείρου με την εύφορη, πολυποίκιλη και προσοδοφόρα γη της Κρήτης !!!
Για να πούμε όμως και τη κακία μας, η έντονη τουριστική ανάπτυξη και η λογική να τα "αρπάξουμε" μέσα στη καλοκαιρινή σαιζόν απ' τον τουρίστα, έχουν αφήσει έντονα τα σημάδια κακοποίησης της φύσης, κυρίως των θαυμάσιων ακτών της, από κακόγουστα και προχειροφτιαγμένα κτίρια και τις διάφορες κατασκευές που αλλοιώνουν τον παραδοσιακό
χαρακτήρα και το περιβάλλον.
Όμως όλα αυτά (ακόμα), αφομοιώνονται, και σε ορισμένες περιπτώσεις μηδενίζονται, από την πολύ πλούσια σε φυσικές ομορφιές γη της, και την φιλότιμη προσπάθεια ορισμένων Δήμων, φορέων και ιδιωτών, να συντηρήσουν, αναδείξουν και να προβάλλουν ότι καλό υπάρχει.
Φυσικά ο μεγάλος πλούτος της Κρήτης, είναι οι άνθρωποι της. Η φιλοξενία η ζεστασιά και η φιλικότητα που αναδίνουν, είναι αυθόρμητα χαρακτηριστικά σχεδόν όλων των Κρητικών.
Αυτό αγγίζει και αρέσει σε κάθε άνθρωπο, κυρίως τους κατοίκους των απάνθρωπων μεγαλουπόλεων, γιατί τέτοιες συμπεριφορές και χαρακτηριστικά έχουν εκλείψει δεκαετίες πριν γι΄αυτούς.
Έτσι λοιπόν, αυτό το μείγμα των υπέροχων φυσικών ομορφιών και της φιλόξενης συμπεριφοράς των ανθρώπων, κάνουν τη Κρήτη, έναν από τους πιο αγαπητούς τόπους για ντόπιους και ξένους, και εγώ θα πρόσθετα όχι μόνο για τους καλοκαιρινούς μήνες....
