Για έναν καλό μάστορα της ζωγραφικής, το ζήτημα είναι τα συστατικά και η έμπνευση.
Αλλά, «αν ο καλλιτέχνης δεν καθίσει στο εργαστήρι του, έστω και χωρίς όρεξη, δεν υπάρχει περίπτωση επιφοίτησης», τονίζει ο ακαδημαϊκός και δάσκαλος Παναγιώτης Τέτσης, καθώς μας υποδέχεται στο δικό του εργαστήρι, στην οδό Ξενοκράτους. Συναντήσαμε τον ζωγράφο λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσής του στο Μέγαρο Μουσικής, όπου από τις 11 του μηνός, φιλοξενούνται 18 καινούργια έργα του πλαισιωμένα από παλαιότερους, λιγότερο γνωστούς πίνακές του που προέρχονται από συλλέκτες και την Εθνική Πινακοθήκη.
Κομψός και ακούραστος παρά τα 86 του χρόνια, παθιασμένος πάντα με την μεγάλη του αγάπη, την ζωγραφική, πειραματίζεται στην τέχνη του και προβληματίζεται για την σημερινή κατάσταση: «Με ρωτάτε λοιπόν τι σκέφτομαι για όσα διαδραματίζονται στην χώρα. Πολύ απλά, έχω χάσει τον μπούσουλα. Για τα οικονομικά, όσα λέγονται είναι τρελά. Δεν μπορείς να συλλάβεις τι εννοούν».
Η διερευνητική ματιά του Υδραίου Παναγιώτη Τέτση και η οπτική του, πάντα σταθερή στην ζωγραφική του βλέμματος, με εικόνες βιωμένες, οικείες, συνδεδεμένες με τη ζωή του είναι ακόμα πιο πολύτιμες σε μια εποχή αστάθειας και κατακερματισμού.
Ο Παναγιώτης Τέτσης μιλά για την ελληνική ζωγραφική, το παρελθόν και το παρόν της. Γιατί η ελληνική ζωγραφική δεν μπήκε συγκροτημένα στον χάρτη της Ευρωπαϊκής ζωγραφικής, παρά μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις «Η Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε τόπος γέννησης ιδεών για τη νέα τέχνη», σχολιάζει «Θαυμάζω πώς μέσα σε λίγες δεκαετίες απ΄το τσαρούχι (όχι τον Γιάννη Τσαρούχη) βγήκαν σπουδαίοι Ελληνες καλλιτέχνες. Ο Λύτρας, ο Γύζης, και άλλοι. Φυσικά τέτοιοι ζωγράφοι υπάρχουν σε όλες τις χώρες και δεν εννοώ μόνο την Αγγλία και τη Γαλλία αλλά και στις Βαλκανικές. Έχω δει τόσους Λύτρες και Γύζηδες, τόσους άξιους. Λοιπόν, δεν μπορούσαμε να εντυπωσιάσουμε τους Ευρωπαίους μ? αυτούς. Όμως για μας, στην Ελλάδα, αποτελούν αναμφίβολα μεγάλα κεφάλαια».
Και η σημερινή ελληνική εικαστική δημιουργία βρίσκεται σε ευημερία; «Σέβομαι πάντα την νέα δημιουργία αλλά δυσκολεύομαι να απαντήσω γιατί τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν νέες αντιλήψεις γύρω από την τέχνη. Κι όταν πέφτουν πάρα πολλές νέες ιδέες σε βαθμό που μοιάζουν λιγάκι με τις προηγούμενες, τότε οι παλαιότεροι αρχίζουμε να αμφιβάλουμε για το πόσο νέες είναι αυτές οι ιδέες. Κι αυτό δεν είναι φαινόμενο μόνο ελληνικό. Ως γνωστό στον τόπο μας φτάνει η ηχώ από το εξωτερικό».
Με την τελευταία δουλειά του, την «Ζωγραφική του σήμερα» στο Μέγαρο Μουσικής, ο Παναγιώτης Τέτσης, δηλώνει ένα ακόμα μεγάλο βήμα του στη μόνιμη και διαρκώς μεταβαλλόμενη σχέση του με το τοπίο και τη φύση. Πρόκειται για 18 παραλλαγές ενός δένδρου, που παραπέμπει σε πεύκο.
© ΑΠΕ-ΜΠΕ