Διάβασα ενα πολύ ενδιαφέρον κείμενο σχετικά με την μεγαλειώδη συγκέντρωση της Κυριακής 12/2/2012 με το οποίο, γίνεται περιγραφή των όσων έγιναν, όσο βέβαια αντικειμενική μπορεί να θεωρηθεί μια προσωπική μαρτυρία, γιατί σίγουρα ένα άτομο δεν μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα συγκρούσεων που συνέβαιναν ταυτόχρονα στο κέντρο της Αθήνας, και έτσι δεν μπορεί να έχει και ολοκληρωμένη άποψη. Φυσικά δεν μπορώ να συμφωνήσω σε όλα όσα περιγράφει ο φίλος, γιατί έχω δει και αναρχικούς να επιτίθενται απρόκλητα σε δυνάμεις καταστολής, όπως και σε απλούς πολίτες που θέλησαν να τους αποτρέψουν σε σπασίματα μαγαζιών. Έχω δει βέβαια και τα ΜΑΤ τελείως απρόκλητα να ρίχνουν χημικά πάνω σε ειρηνικούς διαδηλωτές. Χωρίς να ξέρω πολλά για τον χώρο των αναρχικών θα έλεγα ότι δεν μπορείς να τους κατατάξεις όλους σε μια κατηγορία "αναρχικοί" η "κουκουλοφόροι" η "μπαχαλάκηδες". Πιστεύω πως ένα μεγάλο μέρος από αυτούς, ιδεολογικά έχει ενστερνισθεί την αναρχία σαν πολιτική δράση, και δεν είναι ντε και καλά αυτοί, που δημιουργούν σκηνικό βίας και επεισοδίων, προς αποπροσανατολισμό και τηλεπαρουσίαση. Από κει και πέρα έχει αποδειχθεί κατα κόρον και καταγγέλεται ευθέως από τα κόμματα της αριστεράς, ο ρόλος του παρακράτους σε τέτοιου είδους γεγονότα.
Πάνω από έναν χρόνο πριν, είχα γράψει αυτό το κείμενο, που νομίζω δικαιώνεται από την σημερινή πραγματικότητα.