Κατηφορίζοντας μετά την σημερινή απεργιακή συγκέντρωση από Σύνταγμα για Γκάζι, στον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι, είδα κάποιους άστεγους ξαπλωμένους πάνω σε χαρτόνια, σκεπασμένους με κουβέρτες. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σηκώσω την φωτογραφική μηχανή για να βγάλω φωτογραφία. Ταυτόχρονα όμως έφαγα "κράξιμο" από 5-6 άλλους ανθρώπους που ήταν γύρω τους, και μου ζήτησαν να μην βγάλω φωτογραφίες και να σεβαστώ την κατάσταση τους. Ασφαλώς συμμορφώθηκα με την υπόδειξη και ασφαλώς σεβάστηκα την επιθυμία τους ζητώντας συγγνώμη, αλλά και δηλώνοντας τους πως το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βοηθήσω προβάλλοντας το πρόβλημα.
Ο πιο ηλικιωμένος από τους συμπαραστάτες μου δήλωσε άμεσα ότι η μόνη βοήθεια που μπορούσα να τους προσφέρω ήταν να τους δώσω κάτι για να φάνε.Μου είπε επίσης πως αν θέλω φωτογραφία να πάρω αυτό που είχε να μου πει αυτός και να το προβάλλω. Κατάλαβα αμέσως ότι εκτός από άστεγοι ήταν και εξαρτημένοι από ουσίες.
Τράβηξα ένα βιντεάκι με την επώνυμη δήλωση-καταγγελία και θέλησα να ψάξω λίγο το όνομα που αναφερόταν σε αυτή, στο διαδίκτυο. Η αλήθεια είναι ότι βρήκα και άλλες τέτοιου είδους καταγγελίες από ανθρώπους εξαρτημένους, με αναφορές για τον συγκεκριμένο διευθυντή, κάτι που μπορεί ο καθένας να διασταυρώσει.
Καθημερινή εικόνα πλέον στο κέντρο της Αθήνας, Ναρκωτικά και πλήθος από νεόπτωχους άστεγους. Το καθένα πρόβλημα από αυτά τεράστιο, που "φαντάζομαι" γίνεται εκρηκτικό όταν συνυπάρχουν και τα δυο.
Μια απλή συμβολή και ανάδειξη του προβλήματος και από μένα, θέλω να κάνω με αυτή η ανάρτηση, κάτι που υποσχέθηκα στους συγκεκριμένους ανθρώπους ότι θα κάνω.