Γράφει η Έφη Ροκανά.
1050 μέχρι στιγμής μετανάστες χωρίς διοικητικά έγραφα, έγκλειστοι μέχρι και 18 μήνες σε τέσσερις σφιχτά περιφραγμένους λόχους του πρώην 6ου ΣΠ Κορίνθου, υπό άθλιες συνθήκες, με κάτι παραπάνω από μια ώρα προαυλισμού την ήμερα ανά θάλαμο, σε μερικά μόλις τετραγωνικά μέτρα αυλής......ήταν η εικόνα που αντίκρισε κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που επισκέφθηκαν το πρωί του Σαββάτου το Κέντρο Κράτησης Μεταναστών Κορίνθου.
Στην συνέντευξη τύπου, από τη βουλευτή Σύριζα Σερρών Αφροδίτη Σταμπούλη, τη Μαρία Θελερίτη από την κεντρική επιτροπή Σύριζα και τον Αντώνη Σπάθη από την Ελληνική ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, σημειώθηκαν η ένδεια σε είδη, η αίσθηση εγκλεισμού, η πλημμελής ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, οι γενικώς απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες, οι οποίες δυστυχώς δεν μπορούν να αλλάξουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες από το προσωπικό που εργάζεται, όσο παραμένει η υπάρχουσα δομή και σύλληψη λειτουργίας αυτών των κέντρων.
Υπογραμμίστηκε δε, πως παρά το γεγονός ότι η εισαγωγή σε χώρα χωρίς χαρτιά αποτελεί διοικητική παράβαση, αντιμετωπίζεται με 18μηνο εγκλεισμό, ενώ σημειώθηκε ότι η κράτηση εν όψει απέλασης, όταν η απέλαση είναι νομικά αδύνατη, είναι παράνομη σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό αλλά και το Ελληνικό δίκαιο.
Με αυτή την λογική και αυτήν την μορφή δεν μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν τα κέντρα κράτησης και δεν μπορούν να κατασπαταλούνται κονδύλια από την ΕΕ με αδιαφανείς, όπως τονίστηκε, διαδικασίες. Η τοπική κοινωνία υπογράμμισε η κα Σταμπούλη δεν πρέπει να το ανεχτεί αυτό.
Το κλιμάκιο του Σύριζα συνόδευσαν εκπρόσωποι της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Ανθρώπινα δικαιώματα, του Ευρω-Μεσογειακού Δικτύου REMDH, του δικτύου Mirgeurop, και ο γγ της Αφγανικής κοινότητας στην Ελλάδα.
Η παρουσία τόσων διεθνών οργανώσεων στη χώρα μας, αποτελεί μέρος μιας σειράς επαφών, συναντήσεων και επισκέψεων σε Ελλάδα και Τουρκία καθώς και επισκέψεων στα κέντρα κράτησης της Κορίνθου και της Λέσβου, για την ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών σε θέματα μετανάστευσης όπου τα συμπεράσματα θα συμπεριληφθούν στην συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και μερικούς μήνες στις Βρυξέλες, πάνω στις ευρωπαϊκές πολιτικές για την μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ρόλο της frontex στην φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων αλλά και σε καμπάνιες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για το δικαίωμα στην πρόσβαση σε κέντρα κράτησης από οργανώσεις και κοινωνία πολιτών.
Οι διαπιστώσεις του ρεπορτάζ από αυτή την επίσκεψη είναι πως ο εγκλεισμός σε τέτοιες άθλιες συνθήκες μέχρι και 18 μήνες, σε ανθρώπους που το μόνο τους αδίκημα είναι η απουσία εγγράφων, εξαχρειώνει σε ανησυχητικό σημείο τους κρατούμενους, εκθέτει την τοπική κοινωνία σε κινδύνους, θέτει νομικά και ηθικά διλήμματα, ενώ παράλληλα απαξιώνει το ίδιο το σώμα της αστυνομίας, τους αστυνομικούς υπαλλήλους που έχουν αναλάβει το έργο της φύλαξης ενός κέντρου, που η δομή και η λειτουργία του παραβιάζει κάθε κανόνα ηθικής και σεβασμού της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και βρίσκεται έξω και από κάθε προδιαγραφή υγιεινής και ασφάλειας.
Την στιγμή που ο υπουργός δημόσιας τάξης δηλώνει την επιτυχία της λειτουργίας των κέντρων κράτησης, κάνοντας σαφές ότι τα κέντρα κράτησης ήρθαν για να μείνουν, με τις πληροφορίες να λένε πως ο σχεδιασμός προβλέπει τον αριθμό των κρατουμένων να φτάνει τους 1800 και με διαγωνισμούς ανάθεσης σε ιδιώτες προ των πυλών, το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι, πως αν ο τρόπος που επιλέγουμε να διαχειριστούμε την ανθρώπινη δυστυχία που αυξάνεται γύρω μας, είναι η τιμωρία, ο εξοντωτικός εγκλεισμός, και η εξαχρείωση, τότε σε τι διαφέρουμε ως κράτος και ως κοινωνία από αυτούς που εμπνεύστηκαν και εφάρμοσαν την νοσηρή ιδέα των στρατοπέδων συγκέντρωσης;
Το δεύτερο ερώτημα που προκύπτει με ένα ευρωπαϊκό κονδύλι που για το κέντρο της Κορίνθου αγγίζει τα 5 εκκατ. ευρώ, είναι για το τι είδους ανάπτυξη τελικά θα μιλάμε και στην τελική ποιος θα κερδίσει από όλο αυτό;
Έφη Ροκανά