Βούτυρο στο ψωμί του μπλόγκερ είναι, η αναγκαιότητα για νοσηλεία μέλους της οικογένειας του, που γίνεται υποχρέωση από αυτόν για ζωντανό ρεπορτάζ, διεκδικώντας η αντιδρώντας έτσι, στην υπάρχουσα πραγματικότητα του συστήματος υγείας της χώρας μας.
Το ζητούμενο αυτού του άτυπου ρεπορτάζ, ήταν να διαπιστώσουμε κατά πόσο λειτουργεί και πως το σύστημα υγείας, χωρίς να μεσολαβήσει "φακελάκι" ή ο "μπάρμπας στη Κορώνη".
Πως λειτουργεί το σύστημα με τις "δικές" του διαδικασίες και τους δικούς του πραγματικούς χρόνους και όχι με βάση τους "τυπικούς"... κανονισμούς, εγκυκλίους, νόμους, που καθορίζουν αυτή την λειτουργία.
Πρόσφατα είχα μια αντίστοιχη εμπειρία από τον #Ευαγγελισμό γράφοντας αυτό το κείμενο, μια δυσάρεστη εμπειρία, με τριτοκοσμική αντιμετώπιση και δυσάρεστο τέλος τελικά.
Το υπόβαθρο αυτής της έρευνας είναι η βαθιά μας πεποίθηση ότι η "παραοικονομία" στο χώρο της υγείας, τροφοδοτείται πέρα από όλους τους άλλους σοβαρούς λόγους, και από την άγνοια των πολιτών για τα δικαιώματα τους, ο φόβος (όταν τα γνωρίζουν) να τα διεκδικήσουν και η αντίληψη πως έχεις δεν έχεις πρέπει να "τα ακουμπήσεις" για να κάνεις τη δουλειά σου!
Και βέβαια "δεν κομίζω γλαύκα εις την Αθήνα" όμως καλό είναι να επαναλαμβάνονται όσο το δυνατόν συχνότερα, τέτοιες καθημερινές ιστορίες, βιώματα για την πραγματικότητα μας, κυρίως σε έναν τομέα που ταλανίζει καθημερινά χιλιάδες πολίτες.
Μιλάμε για την υγεία των ανθρώπων, ότι πολυτιμότερο αγαθό μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, και την αυτονόητη υποχρέωση κάθε ευνομούμενης (λέμε τώρα..) πολιτείας να παρέχει σε όλους τους πολίτες, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, υπηρεσίες υγείας....
Από αυτή την εμπειρία λοιπόν, και αφού μετά από την διάγνωση μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο, πέρασαν 7 μήνες συνολικά, έχω να καταθέσω τα εξής:
Η διάγνωση έγινε από ιδιώτη γιατρό και η εγχείρηση σε επώνυμη κλινική όπου κάνει χειρουργείο, όπως μας είπε, θα κόστιζε περίπου 4000 ευρώ. Ασφαλώς δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα και ζητήσαμε να μας συστήσει κάποιον γιατρό που να είναι σε δημόσιο νοσοκομείο. Όντως μας έγινε υπόδειξη και επισκεφθήκαμε τον συγκεκριμένο γιατρό στο ιατρείο του. Έκανε την ίδια διάγνωση σύστησε την ίδια θεραπεία και μας είπε να κλείσουμε ραντεβού στο "Αλεξάνδρα " για να γίνει η εισαγωγή και εγχείρηση εκεί. Κλείστηκε ραντεβού έγινε πρώτη επίσκεψη, ιστορικό, διάγνωση κ.λ.π. Κλείστηκε νέο ραντεβού για προεγχειρητικό έλεγχο στις 5/3 και για ....εγχείρηση μας ειδοποίησαν για εισαγωγή στις 24/5!
Λίγο παράδοξο... ανορθόδοξο... απογοητευτικό... αποθαρρυντικό...τέλος πάντων μας είχαν διαβεβαιώσει οι γιατροί ότι δεν ήταν επείγουσας ανάγκης η επέμβαση, οπότε κρίναμε πως θα έπρεπε να δείξουμε ψυχραιμία και υπομονή.
6 μέρες λοιπόν στο #Αλεξάνδρα. Μια εμπειρία με ανάμικτα αισθήματα, με θετική αποτίμηση τελικά, χωρίς "μέσα" και "μεσολαβήσεις", με ανθρώπινες σχέσεις και ιατρικές υπηρεσίες άριστες. Κόκκινη κάρτα στους χρόνους αναμονής. 5/3 προεγχειρητικός έλεγχος 25/5 εγχείρηση ...
Ευχαριστούμε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για τις άριστες υπηρεσίες τους.
Από αυτή την εμπειρία λοιπόν, και αφού μετά από την διάγνωση μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο, πέρασαν 7 μήνες συνολικά, έχω να καταθέσω τα εξής:
Ξεκινώ από μια ιδιαίτερη περίπτωση κατάχρησης ενός δικαιώματος μιας μερίδας ασφαλισμένων, που νομίζω δεν έχει δημοσιοποιηθεί ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. Είναι η κατηγορία ασφαλισμένων του ΙΚΑ οι οποίοι ασφαλίζονται στις δυο ανώτερες ασφαλιστικές κλάσεις, (27η- 28η), καταβάλλοντας υψηλότατα ασφάλιστρα (εργαζόμενος και εργοδότης) και εξ αυτού, η νοσοκομειακή περίθαλψη που δικαιούνται είναι στην Α' ΘΕΣΗ.
Το πρόβλημα λοιπόν ξεκινάει (έχω ιδία πείρα) από τις υπηρεσίες του #ΙΚΑ που θα έπρεπε με βάση τα στοιχεία που έχουν, να καταγράφουν στο βιβλιάριο την σωστή κατηγορία και όχι αβλεπτεί την Γ' ΘΕΣΗ. Για να σου περάσουν τη σωστή θέση στο βιβλιάριο την οποία φυσικά δικαιούσαι, θα πρέπει να κάνεις "σκηνή" στον υπάλληλο να του υποδείξεις κάποια πράγματα (Άρθρο 3 μπαρ. 6 του κανονισμού νοσοκομειακής περίθαλψης ΙΚΑ) και τέλος να τον .πείσεις.
Η ίδια τακτική ακολουθείται στα γραφεία κίνησης των νοσοκομείων, όπου δεν κοιτούν καν τι θέση δικαιούσαι. Σε έχουν δεδομένο πάντα για την Γ' ΘΕΣΗ. Θα πρέπει λοιπόν να επισημάνεις στον υπάλληλο ότι δικαιούσαι Α' ΘΕΣΗ και έτσι μετά από ερώτηση του τύπου ....α ναι; γιατί που δουλεύατε; .....τελικά να γράψουν την σωστή θέση.
Η ίδια τακτική ακολουθείται στα γραφεία κίνησης των νοσοκομείων, όπου δεν κοιτούν καν τι θέση δικαιούσαι. Σε έχουν δεδομένο πάντα για την Γ' ΘΕΣΗ. Θα πρέπει λοιπόν να επισημάνεις στον υπάλληλο ότι δικαιούσαι Α' ΘΕΣΗ και έτσι μετά από ερώτηση του τύπου ....α ναι; γιατί που δουλεύατε; .....τελικά να γράψουν την σωστή θέση.
Στην ίδια διαδικασία σχεδόν υποβάλλεσαι και στη παραλαβή σου από την προϊσταμένη της πτέρυγας που θα νοσηλευθείς.
Λίγο παράδοξο... ανορθόδοξο... απογοητευτικό... αποθαρρυντικό...τέλος πάντων μας είχαν διαβεβαιώσει οι γιατροί ότι δεν ήταν επείγουσας ανάγκης η επέμβαση, οπότε κρίναμε πως θα έπρεπε να δείξουμε ψυχραιμία και υπομονή.
6 μέρες λοιπόν στο #Αλεξάνδρα. Μια εμπειρία με ανάμικτα αισθήματα, με θετική αποτίμηση τελικά, χωρίς "μέσα" και "μεσολαβήσεις", με ανθρώπινες σχέσεις και ιατρικές υπηρεσίες άριστες. Κόκκινη κάρτα στους χρόνους αναμονής. 5/3 προεγχειρητικός έλεγχος 25/5 εγχείρηση ...
Ευχαριστούμε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για τις άριστες υπηρεσίες τους.