Ένα “έργο” που το έχουμε δει συχνά, ειδικά τα τελευταία 6 χρόνια. Μια κυβέρνηση διαχείρισης και υποτέλειας, με διαφορετική πολιτική αφετηρία, αλλά στην ουσία ίδια και απαράλλαχτη με τις προηγούμενες, επικαλούμενη την “εθνική” ανάγκη και σωτηρία, νομοθετεί δυσβάσταχτα φορολογικά και οικονομικά μέτρα σε βάρος του λαού της, κατ' απαίτηση των επικυρίαρχων δανειστών της.
Μια κυβέρνηση αποφασισμένη να “περάσει” αυτά τα μέτρα, αντιδημοκρατικά αυταρχικά, με αίμα και με βια. Μια κυβέρνηση αποφασισμένη κόντρα σε οτιδήποτε άλλο, να “πετύχει” τι; σε βάρος τίνος; και προς όφελος ποιου; άραγε;
Τα ερωτήματα προφανώς ρητορικά, οι απαντήσεις είναι πολύ συγκεκριμένες και εμπεδωμένες στο ευρύ κοινό. Όλοι τώρα πια ξέρουν, πως παίζεται το παιχνίδι και κανένας δεν μπορεί να το παίξει “αθώος”. Αυτοί που πραγματικά εξουσιάζουν, έχουν στα χέρια τους πληθώρα σεναρίων και εναλλακτικών επιλογών για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το έργο τους. Όπως και οι λίγοι, σταθεροί, συνειδητοί και αποφασισμένοι πολιτικοί αντίπαλοι τους ξέρουν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν (όσο μπορούν και όσο αντέχουν ) είναι η συνεχής αντίσταση και πάλη για την άμυνα τους αλλά και για να δημιουργήσουν συνθήκες ανατροπής, αυτού του άδικου και απάνθρωπου συστήματος.
Μια μάχη που δεν είναι ορατή η αρχή και το τέλος της, μια συνεχής ιδεολογική μάχη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θα απελευθερώνει παράλληλα ενέργεια για μικρές καθημερινές ανάσες επιβίωσης.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο παραμένει, να χάσει την “ανθρωπιά" του τη πίστη και την ελπίδα του, να παραδοθεί και να πιστέψει πως τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν αλλάζει….