Σε μια εποχή πραγματικής μιζέριας, σε μια εποχή που το αίτημα των λαών είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας και της ανέχειας, αυτή η ξαφνική όαση στη μέση του πουθενά, έδωσε ανάσες αισιοδοξίας και ελπίδας, σε χιλιάδες ανθρώπους που επισκέφτηκαν το τετραήμερο 23-26 Ιουνίου το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) και αυτό ήταν παραπάνω από εμφανές!
Δεν θέλω να φανώ μίζερος αλλά στο μυαλό μας έρχεται η γνωστή φράση «άρτος και θεάματα», όταν αντιμετωπίζουμε την αντίθεση μεταξύ της πραγματικής εικόνας ένδειας που υπάρχει στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού με την απλόχερη πολυτέλεια των χώρων, των εγκαταστάσεων, και των θεαμάτων, που βέβαια καλώς έγιναν, εφόσον καλύπτουν πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, όμως πρέπει να τοποθετήσουμε το έργο και την σημασία του στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Είναι σύνηθες στην Ελλάδα, μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες φροντίζοντας για την υστεροφημία τους κυρίως, να δημιουργούν ένα ίδρυμα με αναφορά στο "όνομα" τους που θα προσφέρει κοινωφελές έργο κυρίως σε θέματα πολιτισμού, εκπαίδευσης, υγείας κλπ.
Η επίγευση με αυτόν το τρόπο θα είναι θετική για το "όνομα" παραπέμποντας στην λήθη το "γνωστό-άγνωστο" παρελθόν του μεγιστάνα.
Όμως ας σταθούμε στις εντυπώσεις μας από την χθεσινή επίσκεψη μας αναφέροντας δυο τρία πράγματα που πραγματικά είναι πρωτόγνωρα και πολύ ενδιαφέροντα.
Πρώτο η πάρα πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου κάθε ηλικίας, με πάρα όλα παιδιά και νέους.
Δεύτερο οι διάχυτες έντονες μυρωδιές από τον πανέμορφο κήπο γεμάτο ελιές και μυρωδικά με προεξάρχουσα την λεβάντα.
Τρίτο σε έναν ανοιχτό χώρο, στην Ελλάδα του 2016, ανάμεσα σε ίσως και 30000 κόσμο αυτούς που είδαμε να καπνίζουν τσιγάρο ήταν δυο-τρεις. Μόνο!!
Τέταρτο η φανταστική θέα 360 μοιρών από τον «Φάρο» σχεδόν όλου του λεκανοπεδίου.