Πρωτόγνωρες εμπειρίες και ανάμεικτα συναισθήματα για τους ανθρώπους και τον τόπο, περιείχε αυτή η τριήμερη εξόρμηση μας στο νότιο ανατολικό άκρο της Λακωνίας με επίκεντρο την #Ελαφόνησο.
Ξεκίνησε με τις πιο καλές σκέψεις και προθέσεις, ενώ τελείωσε με δυσάρεστες εντυπώσεις για μια ακόμα φορά, για τους ανθρώπους της Λακωνίας και την "φιλοξενία" τους.
Με στόχο λοιπόν να ζήσουμε λίγες ημέρες κάμπινγκ όπως παλιά, δηλαδή ελεύθερο κάμπινγκ, φορτώσαμε το Xtrail με τον απαραίτητο εξοπλισμό και Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε από τον Κόρφο. Αφού κάναμε μια μικρή απαραίτητη έρευνα στο διαδίκτυο, καταλήξαμε στην ενδεικνυόμενη διαδρομή που δίνουν και οι χάρτες, μέσω Ε.Ο Τρίπολης -Σπάρτης προς Νεάπολη, και το μικρό λιμανάκι της Πούντα, απ όπου τα φέρι με μια συνεχή ροή κάθε μισή ώρα, σε μεταφέρουν σε λίγα λεπτά στο μικρό γραφικό λιμανάκι του νησιού.
Ένας καφές δίπλα στις ψαρόβαρκες με ένα ευχάριστο αεράκι να μας δροσίζει, ήταν ότι έπρεπε για να αρχίσουμε να χαλαρώνουμε από την πίεση του ταξιδιού, και να σχεδιάζουμε τις επόμενες κινήσεις μας.
Με κατεύθυνση την παραλία Σίμου αργότερα, και με μικρή ταχύτητα, προσπαθήσαμε να βρούμε χώρο κατάλληλο για ελεύθερο κάμπινγκ, προσπάθεια μάταιη και καταδικασμένη γιατί γυρίσαμε όλο το νησί και δεν μπορέσαμε να βρούμε έναν χώρο προσβάσιμο με έστω ένα δέντρο για σκιά!!
Η επιλογή για το μοναδικό οργανωμένο κάμπινγκ στη μεγάλη παραλία του Σίμου έγινε μοναδική για να μη πω αναγκαστική!
Το μικρό νησάκι δεν παρουσιάζει κανένα άλλο αξιοθέατο τελικά !
Ήδη είχε πάει 3:30 η ώρα όταν φτάσαμε στη ρεσεψιόν όπου ζητήσαμε ένα χώρο. Πληρότητα περίπου στο 60% με διαφορά οχήματα και σκηνές, αρκετά οργανωμένο, με άνετους και καθαρούς χώρους, χωρίς όμως ορατότητα στην θάλασσα γιατί ενδιάμεσα υπάρχουν αμμόλοφοι.
Είναι απαραίτητη μια πεζοπορία περίπου 100 μέτρων που καλύπτεται από θαλασσόκεδρα, αμμόλοφους που στις κορφές τους κυματίζει η αμμόφιλα, και μια φαρδιά ζώνη με άμμο για να αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια σου ένα μαγευτικό τοπίο !
Σε μήκος 2 χιλιομέτρων εκτείνεται μια παραλία, με διάφανα πεντακάθαρα τιρκουάζ νερά, με λευκή ψιλή άμμο που σε προκαλεί να κυλιστείς πάνω της, να τρέξεις, να περπατήσεις, να ψάξεις για κοχύλια, να χτίσεις παλάτια, να γράψεις σ´αγαπώ…..!
Το βλέμμα χάνεται μέχρι τον μακρινό ορίζοντα ακολουθώντας μια πορεία σε όλες τις διαβαθμίσεις του μπλε για να συναντήσει τους απαλούς γκρίζους όγκους των βουνοκορφών του Πόρτο Κάγιο.
Ένα μέρος της παραλίας, ( αυτό μπροστά από το κάμπινγκ) είναι καλυμμένο από ομπρέλες και ξαπλώστρες, ενώ όλος ο άλλος χώρος είναι ελεύθερος. Για να καλύψει το νερό όλο το σώμα σου θα πρέπει να περπατήσεις αρκετά μέτρα, ενώ η θερμοκρασία του δροσιστική και ευχάριστη στο σώμα. Η “χαρά του παιδιού” και του παιχνιδιού αυτή η παραλία, γι' αυτό και συγκεντρώνει τόσο πολλούς νέους!
Τα κουνούπια και η ζέστη το βράδυ δεν ήταν ότι καλύτερο για να κοιμηθείς, έτσι μετά από λίγες ώρες προσπάθειας μόλις άρχισε να χαράζει, σηκωθήκαμε και πήγαμε στη παραλία. Εντελώς μόνοι μας εκεί, απολαύσαμε ίσως ένα από τα καλύτερα πρωινά δίπλα στη θάλασσα με μπάνιο και περπάτημα σε όλο το μήκος της παραλίας ενώ ο ήλιος άρχιζε να απλώνει τις χρυσαφένιες ακτίνες του στο χώρο.!
Το ίδιο υπέροχη ήταν αργά το απόγευμα και η δύση του!
Δυο διανυκτερεύσεις νομίζω είναι αρκετές για να δεις και να ζήσεις ότι μπορεί να σου προσφέρει αυτό το μικρό νησάκι, έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε και να περάσουμε μια βραδιά στον Αρχάγγελο, ένα παραθαλάσσιο γραφικό οικισμό που είδαμε πηγαίνοντας για την Πούντα.
Τρία γεγονότα σημάδεψαν την ολιγόωρη παραμονή μας εκεί.
 |
| Ηλιοβασίλεμα στον Αρχάγγελο. |
Ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα από τα πιο ωραία που έχω δει, μια ευχάριστη έκπληξη όταν μετά από το νυκτερινό μπάνιο που κάναμε, δίπλα μας βγήκε μια τεράστια χελώνα καρέτα καρέτα για να γεννήσει μάλλον, χωρίς να ξέρουμε πως να αντιδράσουμε, πρώτη φορά βλέπεις τέτοια επαφή ….!
Και μια δυσάρεστη εμπειρία όταν κόλλησε το αυτοκίνητο στα χαλίκια με τις προσπάθειες να το βγάλω μάταιες, και επίσης μάταια κάθε προσπάθεια για βοήθεια από περαστικά αυτοκίνητα, γιατί δεν σταμάτησε κανείς να βοηθήσει !!
 |
| Η "φίλη" μου Καρέτα.. |