Η Λευκάδα είναι αγαπημένο νησί για πολλούς Έλληνες και ξένους επισκέπτες, γιατί είναι καταπράσινο και έχει κάποια χαρακτηριστικά που δεν τα βρίσκεις σε άλλα νησιά με κυρίαρχο βέβαια την πολύ εύκολη οδική πρόσβαση. Περνώντας μόνο μια μικρή γέφυρα, βρίσκεσαι πάνω στο νησί! Χαρακτηριστικό που διευκολύνει την οδική μεταφορά σκαφών, ενώ η μορφολογία των ακτών της, οι όμορφες παραλίες της, οι πάρα πολλοί μικροί όρμοι της και ειδικά τα πολλά κοντινά μικρά νησάκια, το πολύ ιδιαίτερο Μεγανήσι με τις δαντελένιες βορινές ακτές του και τις σπηλιές στα νοτιοδυτικά, προσφέρονται για καθημερινές αποδράσεις κολύμπι και πικνίκ σε πεντακάθαρες παραλίες.
Είναι η τέταρτη φορά που επισκέπτομαι την Λευκάδα σε διάστημα τριάντα χρόνων και κάθε επίσκεψη από αυτές, ήταν ξεχωριστή, γεμάτη με ωραίες στιγμές, με νέες εμπειρίες απολαμβάνοντας τη θάλασσα και το τοπίο με καλούς φίλους. Εντελώς τυχαία, όλες μας οι επισκέψεις έγιναν στην Ανατολική πλευρά του νησιού, ενώ η δυτική πλευρά του με τις καταπληκτικές παραλίες Εγκρεμνοί, Πόρτο κατσίκι, κλπ, δεν ήταν στις επιλογές μας..... μέχρι την επόμενη βέβαια επίσκεψη! Την Ανατολική πλευρά νομίζω την καλύψαμε!
Αυτή τη φορά βάση μας ήταν το Δεσίμι, ένας πανέμορφος σε σχήμα Π όρμος, και η διαμονή μας έγινε στο πολύ καλό κάμπινγκ Santa Maura που κυριαρχεί στη παραλία του. Με την βάρκα που είχαμε μαζί μας κάναμε δυο ολοήμερες απολαυστικές εξορμήσεις, επισκέψεις σε παραλίες, όρμους και σπηλιές. Δεν παραλείψαμε βέβαια να κάνουμε μπάνιο και στη "ελεύθερη" ζώνη του Σκορπιού......
Τώρα που το σκέφτομαι, η Λευκάδα είναι συνδεδεμένη μόνο με μια παρέα φίλων, συναδέλφων, και συντρόφων από τα ΕΛΔΑ-ΕΛΠΕ ενώ η τελευταία επίσκεψη μας σε αυτήν, ήρθε να συνδέσει τις προηγούμενες, με μια αλληλουχία γεγονότων που ζωντάνεψαν ευχάριστα μνήμες και γεγονότα .
Η επίσκεψη μας ας πούμε στον Άι Γιάννη στο Μεγανήσι, τόπο στον οποίο είχαμε κάνει ελεύθερο κάμπινγκ πριν 29 χρόνια τρεις οικογένειες φίλων, που σημαδεύτηκε με την περιπετειώδη ¨απαγκίστρωση¨ μας από εκεί, με ναύλωση ενός φεριμπότ από το Νυδρί, όταν τα αυτοκίνητα μας κατέβηκαν μεν, δεν μπόρεσαν να ανέβουν δε, τον μοναδικό δρόμο που υπήρχε.....!!
Το σμίξιμο μετά από πολλά χρόνια με τον Λευκαδίτη Γιάννη και τις τρεις υπέροχες κόρες του, ανήμερα της Παναγίας στη γιορτή της Μαρίας, μας γέμισαν αν μη τι άλλο συγκινητικές, χαρούμενες και γεμάτες αναμνήσεις στιγμές!
Το σμίξιμο και η παρέα με την οικογένεια του Μπάμπη πέντε χρόνια μετά από τον πολύ ωραίο γάμο της Δήμητρας με τον Αλέξη στο νησί, με τα αξιολάτρευτα εγγόνια του που μας χάρισαν χαρά με τα χαμόγελα και τη παιδική τους αθωότητα.
Πολύ εντυπωσιακή ήταν η παρουσία των wind surfers και kite surfers στην παραλία του Άι Γιάννη-Μύλοι, με τα πολύχρωμα πανιά τους, τις εντυπωσιακές φιγούρες και παιχνιδίσματα με τα κύματα, που με έκαναν να ζηλεύω ! Αποζημιώθηκα όμως με την φωτογράφηση τους.
Η πενθήμερη παραμονή μας έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο βλέποντας ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στην πόλη, ενώ αργότερα απολαύσαμε τη συναυλία του Γ. Χαρούλη στο ανοιχτό θέατρο.