Δεν υπάρχει καμιά σταθερά στον καπιταλισμό, πέρα από αυτή του κέρδους για τους καπιταλιστές, με όποιο κόστος για τους υπόλοιπους που ηθελημένα ή αθέλητα τον υπηρετούν.
Γύρω από αυτή τη πραγματικότητα κινούνται όλες οι αποφάσεις της πολιτικής διαχείρισης του, από την εκτελεστική εξουσία, τα νομοθετικά σώματα, και την “ανεξάρτητη δικαιοσύνη”.
Άρα είναι κάλπικο και το ερώτημα της Γεροβασίλη και η αναφορά της στο ΣτΕ ότι, "έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια που διέλυσαν την Ελλάδα, έκρινε συνταγματικό το μαύρο στην ΕΡΤ και έκρινε συνταγματικό το PSI που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία.” σε αντιπαράθεση της απόφασης για αντισυνταγματικότητα του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες …..
Ο καπιταλισμός έχει μεγάλη ικανότητα να επιβιώνει και τρομερή ευελιξία να προσαρμόζεται. Η αντιφατικότητα του δεν είναι πρόβλημα σε καμία περίπτωση για τους καπιταλιστές εφόσον αυτή τους εξασφαλίζει την κυριαρχία τους, τα κέρδη τους και αποτρέπει κάθε προσπάθεια που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του.
Ιστορικά δεν έχει επιβιώσει μακροχρόνια, (με βάσιμες ελπίδες για παγκόσμια ανατροπή του), καμία θεωρητική η πρακτική αναζήτηση, και το κομουνιστικό μανιφέστο παραμένει για την εργατική τάξη ελκυστικό αλλά …“όνειρο θερινής νυκτός”, όσο οι θεωρητικά ανατροπείς του, δεν βγάζουν τα σωστά συμπεράσματα και δεν πολεμούν τις αυταπάτες τους για προσωπική επιβίωση έναντι της πανανθρώπινης.
Και κάτι ακόμα. Κάθε Αριστερή, κάθε ριζοσπαστική, κάθε κινηματική, κάθε ανατρεπτική πράξη αντίστασης, αν δεν έχει και αντικαπιταλιστικό ορίζοντα και προοπτική, είναι καταδικασμένη να χάνεται σαν διάττοντας αστέρας μέσα σε μια πολύπλοκα εξαρτημένη κοινωνία.