Με μια γενική απεργία στις 17 του Μάη και συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 18, ανήμερα της ολομέλειας της βουλής για την ψήφιση των αντιλαϊκών μέτρων του 4ου μνημονίου, η απάντηση του οργανωμένου λαϊκού και συνδικαλιστικού κινήματος ήταν σαφώς κατώτερη της αναγκαιότητας για ανατροπή αυτών των πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις υπογράφουν και τις εκτελούν.
Στο χθεσινό συλλαλητήριο της Αθήνας υπήρξε μια αξιοπρεπής παρουσία κόσμου, κυρίως βέβαια των γνωστών "υπόπτων", των οργανωμένων δυνάμεων κομμάτων της Αριστεράς, των αντιφασιστικών αντιρατσιστικών κινημάτων, του αναρχικού χώρου και κάποιων αντιπροσώπων συνδικαλιστικών οργανώσεων....
Το ΚΚΕ με τις μαζικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις του με την γνωστή οργάνωση, πειθαρχία, και αυταρέσκεια του, (συγκεντρώνει σταθερά κάθε φορά σχεδόν το μισό πλήθος ενώ όλοι οι άλλοι το υπόλοιπο μισό), που πορεύεται και λειτουργεί αυτόνομα κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας, αυτό το διήμερο, αλλάζοντας μάλλον τακτική, ήταν σχεδόν δίπλα με το άλλο κομμάτι των διαδηλωτών. Ειδικά τη χθεσινή ημέρα ξεκινώντας την προσυγκέντρωση τους στην Ομόνοια έκαναν τη πορεία τους μέσω Σταδίου της οποίας κάλυψαν όλο το μήκος, όταν η κορυφή της πορείας έφτασε στη πλατεία Συντάγματος, ενώ παρατάχθηκαν στην Φιλελλήνων, στην Όθωνος και στην Αμαλίας. Έγινε έτσι μια ενιαία συγκέντρωση, με τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς που είχαν συγκεντρωθεί στη πλατεία και βρίσκονταν στον πάνω χώρο της πλατείας μπροστά από τον χώρο του άγνωστου στρατιώτη, ενώ οι αναρχικοί αναπτύχθηκαν στη γωνιά Καραγιώργη Σερβίας και Αμαλίας.
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της σχεδόν παντελούς απουσίας δυνάμεων καταστολής από τους χώρους της πορείας και της συγκέντρωσης. Εμφανιστήκαν όμως αμέσως μόλις ομάδα 28 ακτιβιστών που φόραγαν μπλουζάκια που σχημάτιζαν τη φράση ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ θέλησαν να ανέβουν τα σκαλιά στο πλάι των ευζώνων και τους σταμάτησαν στην κορυφή της σκάλας. Αυτό ήταν το έναυσμα, έπεσαν κάποιες μολότοφ από την άλλη πλευρά προς τα ΜΑΤ και αυτοί αμέσως ξεκινήσαν τη ρίψη χημικών και την επιχείρηση διάλυσης της συγκέντρωσης.
Με μεγάλη ψυχραιμία αντέδρασε ο κόσμος ενώ πλέον ο μεγάλος όγκος πνιγμένος από τα χημικά, άρχισε να αποχωρεί.
Η αντίδραση του κόσμου, ήταν σαφώς υποδεέστερη των αντίστοιχων αντιδράσεων που έγιναν κατά τη διάρκεια της ψήφισης του πρώτου, δεύτερου και τρίτου μνημονίου, τα προηγούμενα 7 χρόνια, με φθίνουσα πορεία και με την μεγάλη πλειοψηφία του Λαού εξουθενωμένο, ανέλπιδο, χωρίς εμπιστοσύνη ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό.
Σαφώς ο συσχετισμός δυνάμεων του οργανωμένου κινήματος από την μια και των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους που χρησιμοποιεί η εκάστοτε κυβέρνηση, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ανατροπές στο πεδίο των συγκρούσεων στους δρόμους, ενώ στο πεδίο της πολιτικής, με την προσχώρηση και του Σύριζα πλέον στις διαχειριστικές πολιτικές δυνάμεις του καπιταλιστικού συστήματος, η πλευρά αυτή έχει ενισχυθεί και φαίνεται κυρίαρχη με βάση τον καταγεγραμμένο στη βουλή συσχετισμό.
Από την πλευρά των δυνάμεων που αντιπαρατίθενται σε αυτές τις πολιτικές, θα πρέπει πολύ σύντομα να εκτιμήσουν την νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, με την υπερψήφιση και του 4ου μνημονίου. Να αναθεωρήσουν τις υπεροψίες, τους βερμπαλισμούς, τις μεγαλοστομίες για εξεγέρσεις και κινήματα που βρίσκονται μόνο στον περίγυρο τους. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης μόνο με το λεξιλόγιο, μακριά από τη πραγματικότητα, οδηγεί σε φούσκες απογοήτευσης και αποχωρητισμού.
Και το ξαναγράφω όπως έκανα στο παρελθόν. Το ΚΚΕ θα πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στην τάξη που εκπροσωπεί. Έχει μεγάλη ευθύνη σαν κυρίαρχη δύναμη στην Αριστερά, τη μεγάλη εμπειρία και οργάνωση, για να πάρει πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν να δημιουργηθεί ένα νέο λαϊκό κίνημα υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Θα πρέπει να αφήσει στην άκρη τον απομονωτισμό, τις διαπιστώσεις χωρίς διά ταύτα και την αφ' υψηλού κρίση των πάντων. Να πάρει πρωτοβουλίες για ενότητα στη δράση, στο χώρο της αυτοδιοίκησης στο συνδικαλιστικό και συνταξιουχικό κίνημα.
Εγώ είμαι πεισμένος ότι αριστερή λύση σε οτιδήποτε, δεν μπορεί να δοθεί χωρίς το ΚΚΕ συμμέτοχο.