Κάποιες σκέψεις για καλόπιστους, απογοητευμένους, και προβληματισμένους Αριστερούς ψηφοφόρους. Δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα για την εικόνα του πάλε ποτέ κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς... Συριζα αλλά και γενικότερα της Αριστεράς.
Ας σταματήσει πλέον το παραμύθι ότι ο Σύριζα είναι αριστερό κόμμα και όσοι παραμένουν οργανωμένα μέλη του αριστεροί! Μετά την ανατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και την συνθηκολόγηση της ηγεσίας του με τις επιταγές του ΔΝΤ και της ΕΕ, έκοψαν κάθε δεσμό με την Αριστερά.
Το πέρασμα του κόμματος αυτού και όλων των πολιτικών παραφυάδων που συνεχίζουν να το στηρίζουν, στα κόμματα διαχείρισης, μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ, ΧΑ, ΠΟΤΑΜΙ, Ε.Κ, ΑΝΕΛ, κ.α., το τοποθετούν αυτομάτως απέναντι από τα λαϊκά συμφέροντα και τον κόσμο της εργασίας. Οι μικροδιαφορές τους στην άσκηση της πολιτικής τους, δεν αναιρούν την ουσία των συμφερόντων που εκπροσωπούν.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης του, απέδειξε πόσο καλά μπορεί να διαχειριστεί τις κυβερνητικές υποθέσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και των συμφερόντων των καπιταλιστών, σε βάρος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Είναι δεδομένη η κατρακύλα του σε πολιτικό πλαίσιο, προς την ξεπερασμένη πλέον σοσιαλδημοκρατία και την εισδοχή του στο κλαμπ των κομμάτων διαχείρισης του πολιτικού συστήματος, μακρυά από κάθε στόχο ανατροπής του καπιταλισμού και υιοθέτησης των αρχών του Σοσιαλισμού.
Έχει γίνει ο πιστότερος σύμμαχος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ των Αμερικάνων και των Σιωνιστών του Ισραήλ, συμφωνώντας και προωθώντας όλες τις πολιτικές τους.
Αυτά θα πρέπει να κατανοήσουν οι λαϊκές μάζες, οι αριστεροί ψηφοφόροι, οι εργαζόμενοι και να μην εμπιστεύονται πλέον την αριστερή φρασεολογία, που οδηγεί σε πιο αντιλαϊκές πολιτικές.
Το μέγεθος και η ποσότητα των παροχών μιας κυβέρνησης διαχείρισης προς τις λαϊκές μάζες, εξαρτάται από την δύναμη των αντιστάσεων και διεκδικήσεων του λαού, και όχι από την μεγαλοψυχία των κυβερνώντων.
Το μέγεθος και η ποσότητα των παροχών μιας κυβέρνησης διαχείρισης προς τις λαϊκές μάζες, εξαρτάται από την δύναμη των αντιστάσεων και διεκδικήσεων του λαού, και όχι από την μεγαλοψυχία των κυβερνώντων.
Οι εκλογές στις 26/5 και 2/6 απέδειξαν ότι οι πολίτες που δεν θέλουν (για διάφορους λόγους) αγώνες, διεκδικήσεις, πολιτικές ανατροπές, που είναι βολεμένοι και συντηρητικοί, αρέσκονται να επιλέγουν μεταξύ των κομμάτων το κόμμα εκείνο που είναι πιο αυθεντικό στη "συναλλακτική" πολιτική, αυτούς που νομίζουν ότι θα τους προσφέρουν κάθε φορά, περισσότερα ατομικά οφέλη.
Η Αριστερά στο σύνολο της ηττήθηκε. Το μέγεθος της ήττας μεγεθύνθηκε από την ταύτιση της δεξιάς διακυβέρνησης του Σύριζα με την αριστερή φρασεολογία που χρησιμοποιούσε.
Το φαινόμενο της αποχής κερδίζει έδαφος, απόρροια απογοήτευσης σε μεγάλο βαθμό από την υπάρχουσα πολιτική πραγματικότητα και την έλλειψη ελπίδας για κάτι καλύτερο. Συνιστά μια βραδυφλεγή βόμβα πολύχρωμης αγανάκτησης αν υπάρξουν κατάλληλες συνθήκες, ή μια εν λευκώ "παράδοση" στους εξουσιαστές.
Η επιλογή των Αριστερών ψηφοφόρων δεν πρέπει να είναι ένα κόμμα διαχείρισης υπάλληλος των εκμεταλλευτών του, αλλά ένα κόμμα που πρεσβεύει έμπρακτα την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Σε συνθήκες άμυνας του λαϊκού κινήματος, η επιλογή του κόσμου της Αριστεράς πρέπει να είναι ενότητα, απέναντι στην πολύμορφη, νεοφιλελεύθερη εκμετάλλευση της εργασίας και υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Λαού.
Στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη (με όλες τις μορφές της) στροφή της κοινωνίας, η άμεση απάντηση του κόσμου της αριστεράς είναι συσπείρωση, οργάνωση, και αντεπίθεση των δυνάμεων της Αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς.
Η οριστική ήττα των ρεφορμιστικών ρευμάτων, του ευρωκομμουνισμού αλλά και των επιλογών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" βάζει την υποχρέωση για νέες θεωρητικές επεξεργασίες και πολιτικές επιλογές.
Η Αμυντική επιλογή του ΚΚΕ για το "εμείς είμαστε εδώ όποιος θέλει έρχεται", είναι αποτυχημένη βαθιά συντηρητική και οδηγεί ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ στο τέλος των κομμουνιστικών κομμάτων και κινημάτων.
Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, όλα τα παραπάνω πρέπει να αποτυπωθούν στο αποτέλεσμα της κάλπης και να μετεξελιχθούν σε δράση στους δρόμους.....
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ????
Σε συνθήκες άμυνας του λαϊκού κινήματος, η επιλογή του κόσμου της Αριστεράς πρέπει να είναι ενότητα, απέναντι στην πολύμορφη, νεοφιλελεύθερη εκμετάλλευση της εργασίας και υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Λαού.
Στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη (με όλες τις μορφές της) στροφή της κοινωνίας, η άμεση απάντηση του κόσμου της αριστεράς είναι συσπείρωση, οργάνωση, και αντεπίθεση των δυνάμεων της Αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς.
Η οριστική ήττα των ρεφορμιστικών ρευμάτων, του ευρωκομμουνισμού αλλά και των επιλογών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" βάζει την υποχρέωση για νέες θεωρητικές επεξεργασίες και πολιτικές επιλογές.
Η Αμυντική επιλογή του ΚΚΕ για το "εμείς είμαστε εδώ όποιος θέλει έρχεται", είναι αποτυχημένη βαθιά συντηρητική και οδηγεί ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ στο τέλος των κομμουνιστικών κομμάτων και κινημάτων.
Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, όλα τα παραπάνω πρέπει να αποτυπωθούν στο αποτέλεσμα της κάλπης και να μετεξελιχθούν σε δράση στους δρόμους.....
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ????