ΤΟ ΛΙΟΜΑΖΕΜΑ ΣΤΗ ΠΕΡΑΧΩΡΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ


Μέσα του Νοέμβρη και το μάζεμα της ελιάς στην Περαχώρα Κορινθίας ήδη έχει ξεκινήσει. Η πρόσκληση από ανίψια, για να πάρουμε μέρος στο λιομάζωμα, (μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μας), ήταν ανοικτή και η διάθεση κυρίως, για ένα τέτοιο φωτογραφικό project από καιρό δεδομένη.
Στους πρόποδες των Γερανείων Ορέων πάνω από την Περαχώρα δεσπόζει η χαρακτηριστική κορυφή  Πίντιζα με υψόμετρο 1032 μ., νοτιοδυτικά της επεκτείνεται  ο κάμπος με τους ελαιώνες  ποικιλίας  Μεγαρίτικη και Μανάκι. Οι ελαιώνες διατηρούνται ξερικοί και χωρίς φυτοφάρμακα. 


Το μάζεμα των ελιών στην Ελλάδα  ήταν πάντα και σε μεγάλη κλίμακα παραμένει  οικογενειακή υπόθεση, παίρνοντας μέρος κυριολεκτικά όλα τα μέλη της οικογενείας και προσφέροντας ο καθένας την δικιά του βοήθεια. Παραμένει επίσης μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία παρά τα τεχνολογικά μέσα που πλέον έχουν στη διάθεση τους ακόμα και οι μικροί παραγωγοί. 


Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου τα φορτωμένα με τον εξοπλισμό  αγροτικά αυτοκίνητα  έχουν ήδη πάρει θέση μέσα στο χωράφια, τα οποία έχουν ήδη δεχτεί μια προετοιμασία για το στρώσιμο των ελαιόπανων. Τα λιόπανα είναι βασικό εργαλείο στο μάζεμα των ελιών καθώς τα απλώνουν περιμετρικά του δένδρου ώστε κατά το τίναγμα οι καρποί να συγκεντρώνονταν πάνω τους, με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολη η περισυλλογή και πολύ λιγότερες οι απώλειες στο χώμα. 


Ακολουθεί το "χτένισμα" των χαμηλών κλαδιών με τις ειδικές χτένες ενώ τα ψηλά κλαδιά που δεν μπορεί να τα φτάσει το ανθρώπινο χέρι, ραβδίζονται με ειδικά τηλεσκοπικά εργαλεία που λειτουργούν με αέρα, ηλεκτρισμό ή με βενζίνη. Στη συνέχεια οι ελιές μπαίνουν στο κόσκινο-διαχωριστήρα και διαχωρίζονται τα μικρά κλαδάκια και φύλλα από τις ελιές οι οποίες συσκευάζεται σε τσουβάλια η σε κιβώτια.

Βασικός παράγοντας για μια καλή ημέρα συγκομιδής είναι ο καιρός, καθώς η βροχόπτωση  κάνει σχεδόν αδύνατη την παραπάνω διαδικασία καθώς όμως έχουμε φθινόπωρο, οι βροχές δεν είναι κάτι απρόσμενο...
Φέτος (2019) είναι καλή χρονιά (βεντέμα) για την παραγωγή και τα λιόδεντρα γεμάτα καρπό. Στα δυο ελαιοτριβεία της Περαχώρας πρέπει να προγραμματίσεις ημέρες πριν τη σειρά σου για την έκθλιψη. Την καθορισμένη ημέρα, έρχεται στο χώρο σου συνεργείο που φορτώνει τις συσκευασμένες σε σάκους η κιβώτια ελιές (συνήθως ένα τόνο) και τις μεταφέρει στο λιοτρίβι, όπου αδειάζονται στον ειδικό χώρο και ακολουθεί η διαδικασία ψυχρής έκθλιψης και η μετατροπή του ελαιοκάρπου σε εξαιρετικής ποιότητας παρθένο ελαιόλαδο!


Η ελαιοκομία είναι μια δύσκολη γεωργική καλλιέργεια και όχι πάντα αποδοτική. Παρόλα αυτά  η παραγωγή του ελαιόλαδου, το οποίο είναι προϊόν μεγάλης εμπορικής αξίας γίνετε κάθε μέρα και πιο περιζήτητο.

Στατιστικά στοιχεία. 
Τα τελευταία αποτελέσματα πενταετούς έρευνας σχετικά με τα οπωροφόρα δέντρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) δείχνουν ότι η έκταση που καλλιεργείται με ελαιόδεντρα στην ΕΕ ανήλθε σε περίπου 46 εκατομμύρια στρέμματα το 2018. Οκτώ κράτη-μέλη της ΕΕ είχαν ελιές που υπερέβησαν το όριο των 10.000 στρεμμάτων.
Η Ισπανία (55%) και η Ιταλία (23%) αντιπροσώπευαν πάνω από τα τρία τέταρτα της συνολικής έκτασης της ΕΕ με ελαιόδεντρα, ακολουθεί η Ελλάδα (15%) και η Πορτογαλία (7%). Τα τέσσερα άλλα κράτη-μέλη παραγωγής ελαιοκάρπου που καλύπτονται από την έρευνα (Γαλλία, Κροατία, Κύπρος και Σλοβενία) αντιπροσώπευαν μαζί το 1% της συνολικής έκτασης της ελιάς της ΕΕ.
Το σύνολο του ελληνικού ελαιώνα εκτιμάται ότι ξεπερνάει σήμερα τα 132.000.000 ελαιόδεντρα με μέσο όρο παραγωγής, τα προηγούμενα χρόνια, μεταξύ των 250.000-300.000 τόνων ελαιολάδου.
Οι ελαιώνες στην Ελλάδα καλύπτουν το 60% του καλλιεργούμενου εδάφους. Ο μεγαλύτερος αριθμός ελαιοδέντρων σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ βρίσκεται στη Μεσσηνία (13,5 εκατομμύρια), τον Νομό Ηρακλείου (13,3 εκατομμύρια) και τη Λακωνία (10,9 εκατομμύρια). Στους Νομούς Λέσβου, Χανίων, Ηλείας, Φθιώτιδας, Εύβοιας, Μαγνησίας, Αιτωλοακαρνανίας, Κέρκυρας κι Αχαΐας ο συνολικός αριθμός των ελαιοδέντρων είναι 46,4 εκατομμύρια.
Η Ελλάδα είναι πρώτη στην παραγωγή μαύρης ελιάς, ενώ η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητά της είναι το υψηλό ποσοστό εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου που παράγει και το οποίο προσεγγίζει το 82% της παραγωγής, ενώ σε ορισμένες περιοχές ξεπερνάει και το 90%.
Η Κρήτη και η Πελοπόννησος παράγουν το 74% του ελληνικού ελαιολάδου. Η Κρήτη εξακολουθεί να είναι περισσότερο παραγωγική με ποσοστό περίπου στο 39%, αλλά με καθοδικές τάσεις και η Πελοπόννησος με 35%. Ακολουθούν λοιπή Στερεά και Εύβοια 10%, νησιά του Αιγαίου 4%, Ιονίου 3%, Μακεδονία 3%, Θεσσαλία 2%, Ηπειρος 2%, Θράκη 1% και Αττική 1%.


περισσότερες φωτογραφίες εδώ.